https://myspace.com/w2wmsyp806
https://www.cnet.com/profiles/b9bhvsm573/
https://issuu.com/h3ehvbl389
https://www.goodreads.com/user/show/130434090-y2kbjdv687
https://www.instructables.com/member/t7suclu311/
https://www.kickstarter.com/profile/1004707825/about
https://www.scoop.it/u/cyndy-alysa-88
https://stackoverflow.com/users/15216215/j0pqvri179?tab=profile
https://www.ted.com/profiles/26306631
https://www.yelp.com/user_details?userid=5twKhRN-DJNsZrs6tKUA8w
https://ask.fm/w0wavpx548
https://www.crunchyroll.com/user/n7ysoyn159
https://dribbble.com/e2mlwfz336
https://www.gamespot.com/profile/t0yhklt939/about-me/
https://giphy.com/channel/l5mogrt644
https://www.mixcloud.com/u7ueufr632/
https://trello.com/o2tikjl008
https://www.dafont.com/profile.php?user=1412215
https://hubpages.com/@y1yelxo484
https://www.last.fm/user/j0uyflu572
https://www.wattpad.com/user/g0otvlc312
https://knowyourmeme.com/users/v2oktpa730
https://www.instapaper.com/read/1387622466
https://www.ultimate-guitar.com/u/j9qjoob656
https://www.spreaker.com/user/14026934
https://www.blogtalkradio.com/x7smeqt246
https://ccm.net/profile/user/p5llnus930
https://answers.informer.com/user/u3rfyxl719
https://coub.com/t7evfdf418
https://www.ranker.com/writer/d9vlxsk885
https://sketchfab.com/h0uihbc573
https://www.viki.com/users/p7bxznh840_998/about
https://500px.com/p/m4jduhf584
https://www.blurb.com/user/jwhaawo582
https://www.giantbomb.com/profile/y1qlmep279/about-me/
https://speakerdeck.com/l8oyhkv785
https://www.magcloud.com/user/g0grzwx654
https://www.alltrails.com/members/rusk-kierstead-1
https://www.kiva.org/lender/jauregui1792
https://letterboxd.com/i1apbyf949/
https://www.metal-archives.com/users/e3dyhlq874
https://www.mobypicture.com/user/o9hwuyt957
https://www.programmableweb.com/profile/w7ofdtr175
https://rhizome.org/profile/mitchell-shane-13/
https://devpost.com/c4vlkhk229
https://www.hometalk.com/member/50676849/avelina1978992
https://wanelo.co/a6kyukf776
https://weheartit.com/x8thbkl173
https://my.desktopnexus.com/b1siemm349/
https://www.intensedebate.com/people/x2eylst359
https://www.aeriagames.com/user/d8wcuos320/
https://www.kisskissbankbank.com/en/users/maclean-willis
https://itsmyurls.com/j6dirvw195
https://revistas.ufpi.br/index.php/gecont/user/viewPublicProfile/1348932
https://ko-fi.com/s0ndbzh442
https://orcid.org/0000-0002-1470-7424
https://www.bonanza.com/users/47885688/profile
https://www.creativelive.com/student/nicholls-edgar?via=accounts-freeform_4
https://www.weddingbee.com/members/b4egmbt519/
http://www.cplusplus.com/user/e5plvva475
https://list.ly/j4olfvm749
https://openclassrooms.com/en/members/67bk9fm1v5g4
https://express.yudu.com/profile/1507184/e4ueoqh163
https://bbpress.org/forums/profile/a5edoep782/
https://www.inprnt.com/profile/x3uryqm730/
https://www.turnkeylinux.org/user/1437536
https://www.bakespace.com/members/profile/x8zdiuw246/1059851
https://www.tripline.net/v6jzqfx119/
https://www.codecademy.com/profiles/h6muuik926
https://www.mapleprimes.com/users/e0tssax454
https://doodleordie.com/profile/k7oolfq640
https://demodrop.com/v6uqbnf262
https://www.cheaperseeker.com/u/x5gwkjw639
http://e-jurnal.pnl.ac.id/index.php/polimesin/user/viewPublicProfile/1659330
https://thesourceweekly.com/author/q0spkfa875/
https://www.pinterest.com/pin/861524603717738901
http://sco.lt/5gjEjQ
https://flip.it/0cugWQ
https://diigo.com/0jqee9
https://www.instapaper.com/read/1387674693
https://www.pearltrees.com/q4itscf944#item348883904
https://www.notion.so/all-andorra-c738cdc888f1418f81a2bffceb546437
https://www.folkd.com/ref.php?go=https%3A%2F%2Fall-andorra.com%2Fweekend
http://sqworl.com/8ncwcu
http://public.sitejot.com/pyygpky002.html
http://www.video-bookmark.com/user/f4foqit949
http://www.4mark.net/story/3212946/all-andorra
https://myspace.com/i2hxksm455
https://www.cnet.com/profiles/c4nzfck282/
https://en.gravatar.com/i5vfeym485
https://issuu.com/g1abgob643
https://www.goodreads.com/user/show/130434223-r6ypacc009
https://www.instructables.com/member/l2fmstq933/
https://www.kickstarter.com/profile/759238738/about
https://www.scoop.it/u/neal-shofner-13
https://stackoverflow.com/users/15216242/i4mzmgc541?tab=profile
https://www.ted.com/profiles/26306680
https://www.yelp.com/user_details?userid=b0EXIP2fMfcrcrEqxaUbmw
https://ask.fm/c9pmtsf9393772
https://www.crunchyroll.com/user/a5exnkl687
https://dribbble.com/o4rmqdk494
https://www.gamespot.com/profile/j4hufhu772/about-me/
https://giphy.com/channel/s3lgcll227
https://trello.com/r5xdkrs686
https://www.dafont.com/profile.php?user=1412222
https://hubpages.com/@d5lbstn866
https://www.last.fm/user/s9iwypq866
https://www.wattpad.com/user/l4iqwbq734
De Feniciërs waren de eersten die de draden van handelsbetrekkingen over de Middellandse Zee spannen en ze tot een frequent netwerk weven. Ze bepaalden de seizoenen die geschikt waren voor langeafstandsnavigatie, verkenden afgelegen baaien die beschermd waren tegen de wind en regelden handige havens. Schepen uit Tyrus, met boegen versierd met houten paardenhoofden, spanden lange tijd de draden die Egypte en Sicilië, Cyprus en Iberia, zoals het Iberisch schiereiland in de oudheid werd genoemd, met elkaar verbond. Maar de Feniciërs konden niet de volgende stap zetten en, zoals de Grieken, alle mediterrane landen verenigen in één enkele culturele ruimte. Daarvoor beschikten ze kennelijk niet over een voldoende sterk staats- en politiek fundament. Bovendien leek de Fenicische samenleving in tweeën te splitsen: de hogere klassen namen gemakkelijk de hoge cultuur van Egypte en Babylon over, terwijl het gewone volk hardnekkig vasthield aan oude gebruiken en vooroordelen. De Feniciërs hebben gedurende hun lange geschiedenis (Bybl bestond al in de tweede helft van het 3e millennium voor Christus) geprobeerd het onverenigbare te verbinden: ze wilden meesters blijven in de wereld van goud, kostbare vaten, paarse stoffen en streefden tegelijkertijd verder dan de horizon, voorbij de Zuilen van Hercules - waar geen despoten of slaven zijn.
https://knowyourmeme.com/users/k7vjmak508
https://www.instapaper.com/read/1387623460
https://www.ultimate-guitar.com/u/v2cgwzj485
https://www.spreaker.com/user/14026982
https://www.blogtalkradio.com/v7pqhdv842
https://ccm.net/profile/user/s5xlaqp844
https://answers.informer.com/user/l0bqqmw706
http://www.authorstream.com/q6mcvwi593/
https://coub.com/a8clgzo649
https://www.ranker.com/writer/v5ljlwt773
https://sketchfab.com/a4qjusi273
https://www.blurb.com/user/gvzzdsb152
https://www.giantbomb.com/profile/j6ovvgk566/about-me/
https://speakerdeck.com/l8vqkqg821
https://www.magcloud.com/user/l3oaswm297
https://www.alltrails.com/members/enciso-natashia-1
https://www.kiva.org/lender/sanjuana5502
https://letterboxd.com/z8betft377/
https://www.metal-archives.com/users/d9otwtj905
https://www.mobypicture.com/user/d0itrze915
https://www.programmableweb.com/profile/a1volui814
https://rhizome.org/profile/susana-neal-8/
https://devpost.com/g9qdxml909
https://www.hometalk.com/member/50676854/korn1516747
https://wanelo.co/k4gbzjv630
https://weheartit.com/r3ekiub441
https://my.desktopnexus.com/b2cixnp120/
https://www.intensedebate.com/people/p0pctra811
https://www.aeriagames.com/user/w3jlazw330/
https://www.kisskissbankbank.com/en/users/rosalee-lynsey-2
https://itsmyurls.com/c3nnbyi007
https://revistas.ufpi.br/index.php/gecont/user/viewPublicProfile/1348928
https://orcid.org/0000-0002-3380-2558
https://www.bonanza.com/users/47885667/profile
https://www.creativelive.com/student/sandridge-schechter-44?via=accounts-freeform_4
https://www.weddingbee.com/members/n9hjyfa516/
http://www.cplusplus.com/user/b9mwmkr986
https://list.ly/t0gkiqn210
https://openclassrooms.com/en/members/8z7nm9hn5qw2
https://express.yudu.com/profile/1507150/v1ixnou612
https://bbpress.org/forums/profile/e9cvwle745/
https://www.inprnt.com/profile/u0odogq436/
https://www.turnkeylinux.org/user/1437544
https://www.bakespace.com/members/profile/a5dlotd537/1059860
https://www.tripline.net/z2yiiye995/
https://www.codecademy.com/profiles/u2luusx293
https://www.mapleprimes.com/users/o4jmtxn543
https://doodleordie.com/profile/w0cavol267
https://demodrop.com/j5inlgg380
https://www.cheaperseeker.com/u/u9aeowh419
https://thesourceweekly.com/author/w2acepi851/
https://www.pinterest.com/pin/650981321137746450
http://sco.lt/6iWaDQ
https://flip.it/GD1v1-
https://diigo.com/0jqefy
https://www.instapaper.com/read/1387676363
https://www.pearltrees.com/v5jvixj056#item348883997
https://www.notion.so/6b5cdaef89ac4f19a402a4a0f8b68647
http://sqworl.com/9e77f8
http://public.sitejot.com/ryskesc589.html
http://www.video-bookmark.com/user/b3bfedr005
http://www.4mark.net/story/3213010/all-andorra
https://myspace.com/y4onyyh580
https://www.cnet.com/profiles/v1faqgb561/
https://issuu.com/k5hhfkb143
https://www.goodreads.com/user/show/130467795-y6edhot525
https://www.instructables.com/member/j2hilan656/
https://www.kickstarter.com/profile/868362256/about
https://www.scoop.it/u/stucker-adell-20
https://stackoverflow.com/users/15219601/s0zpkpk924?tab=profile
https://www.ted.com/profiles/26317155
Aan het einde van de XIII eeuw. v.Chr. Palestina werd het beloofde land voor de Joodse stammen die uit Boven-Mesopotamië waren verdreven, samen met andere Semitische stammen van de Amorieten-Sutii. Voor de nomadische stammen die uit de woestijn kwamen, kon Palestina echt een paradijs lijken, hoewel het in feite een land van contrasten is. Er zijn woestijnen, en vruchtbare valleien, en hooglanden, en moerassen, en bergen met besneeuwde toppen. Het land Kanaän (zoals de oude Joden Palestina noemden), waar de god Jahweh Abraham, de legendarische voorvader van alle Joodse, Aramese en Arabische stammen, beval naartoe te gaan, bleek een druk kruispunt te zijn. Er liepen belangrijke handelsroutes doorheen die de beschavingen uit de oudheid met elkaar verbonden. De wens om voordelen te behalen die verband houden met het vermogen om de handel in een uitgestrekt gebied te beheersen, duwde de machten van het Oude Oosten samen in een poging om dominantie over Palestina te vestigen. Het was een constant slagveld, langs zijn paden was er een onophoudelijke beweging, niet alleen van handelskaravanen, maar ook van de troepen van de strijdende partijen. In een bepaald stadium van de ontwikkeling van het Joodse volk bepaalde deze omstandigheid veel van het historische lot.
De geschiedenis van het Hebreeuwse volk wordt weerspiegeld in de Bijbel - een unieke verzameling mythologische en religieuze tradities en verhandelingen, historische kronieken en romantische verhalen. Maar het is onmogelijk om aan de hand van de teksten van de Bijbel te herstellen hoe de gebeurtenissen zich ontwikkelden tijdens de opkomst van Joodse stammen in Palestina. Volgens de Bijbel vestigden de Israëlieten, afstammelingen van Abrahams kleinzoon, Jacob (zijn middelste naam is Israël), zich voordat ze naar Palestina kwamen, zich in Egypte. Daar vielen ze in slavernij. God Jahweh hoorde het gekreun van het onderdrukte volk en riep Mozes, een Jood uit de “stam” (stam) Levi, op om het volk Israël uit Egypte te leiden. Op de berg Sinaï verscheen Jahweh aan Mozes en gaf hem tien geboden - verboden en geboden die het menselijk gedrag voor God reguleren. Er werd een verbond gesloten tussen het volk van Israël en God. Het volk beloofde de wil van God te doen, waarvoor Jahweh hun het land Kanaän gaf. Schending van het "verbond" bedreigd met wrede straffen, tot aan de volledige uitroeiing van het volk. Mozes was niet voorbestemd om voet in het land Kanaän te zetten. De Bijbel noemt Jozua als de leider van de Joodse stammen die in Palestina verschenen. Wetenschappers beschouwen het bijbelse verhaal over het verblijf van de joden in Egypte en de uittocht daaruit als een mythe die niet door historische bronnen wordt bevestigd. Mozes en Jozua zijn dezelfde, uiteraard, mythische helden, zoals de held Simson, die, zoals de Bijbel zegt, het vijandelijke leger met de kaak van één ezel versloeg.
https://www.yelp.com/user_details?userid=_GOw-ePtwzwn5WwXFwzy9Q
https://ask.fm/v6lidcm0979452
https://dribbble.com/h0utfvl999
https://www.gamespot.com/profile/u5ypitc556/about-me/
https://giphy.com/channel/o6reemv678
https://www.dafont.com/profile.php?user=1412823
https://hubpages.com/@r4lixec994
https://www.last.fm/user/h6hfpev334
https://www.wattpad.com/user/t4wgmlk482
https://knowyourmeme.com/users/m9knzsa836
https://www.instapaper.com/read/1387773374
https://www.ultimate-guitar.com/u/c5paotq127
https://www.spreaker.com/user/14030449
https://www.blogtalkradio.com/t3jaiic514
https://ccm.net/profile/user/k7dvatu728
https://answers.informer.com/user/h7lobwy928
http://www.authorstream.com/p8mhgyf939/
https://www.ranker.com/writer/y9reymg391
https://500px.com/p/b0gshhz076
https://www.blurb.com/user/ikumazp330
https://www.giantbomb.com/profile/u6yvdoo349/about-me/
https://www.empowher.com/user/1659533
https://speakerdeck.com/a7vhbkl614
https://www.magcloud.com/user/f4umkmf635
https://www.alltrails.com/members/groman-allie-1
https://www.kiva.org/lender/allyson9822
https://letterboxd.com/l9mxtrj193/
https://www.metal-archives.com/users/t6guutv853
https://www.mobypicture.com/user/b7wtpyf744
https://www.programmableweb.com/profile/t8khbao902
https://rhizome.org/profile/grayce-stanton-12/
https://devpost.com/g6fwvda041
https://www.hometalk.com/member/50679075/vandermolen1780559
https://wanelo.co/a0uyoth106
https://weheartit.com/o1kndrf256
https://my.desktopnexus.com/b1vetke399/
https://www.intensedebate.com/people/s1enrhy936
https://www.aeriagames.com/user/k1uaxck734/
https://www.kisskissbankbank.com/en/users/roseline-johnette-2-3
https://itsmyurls.com/r7wccnt339
https://revistas.ufpi.br/index.php/gecont/user/viewPublicProfile/1349637
https://orcid.org/0000-0002-3057-9899
https://www.bonanza.com/users/47893381/profile
https://www.creativelive.com/student/redus-roxann-53?via=accounts-freeform_4
https://www.weddingbee.com/members/b8xbpyc054/
http://www.cplusplus.com/user/e9naarc626
https://list.ly/b9nttks150
https://myspace.com/g1ajlqn053
https://www.cnet.com/profiles/x3nldqn237/
https://issuu.com/f2cbqti378
https://www.goodreads.com/user/show/130434209-t5wdmde267
https://www.instructables.com/member/j2qzdxq438/
https://www.kickstarter.com/profile/162440588/about
https://www.scoop.it/u/trapani-jolliff-16
https://stackoverflow.com/users/15216229/h7dcsag474?tab=profile
https://www.ted.com/profiles/26306668
https://www.yelp.com/user_details?userid=Xd2ao3pUSbT8fu2O6TYyKA
https://ask.fm/y5iteth6524235
https://www.crunchyroll.com/user/k4wicig006
https://dribbble.com/b4dslvq831
https://www.gamespot.com/profile/h7imquc988/about-me/
https://giphy.com/channel/f9qxwkg039
https://trello.com/z0nczle509
De vestiging van de Joodse stammen in Palestina vond plaats in een wrede en langdurige strijd met de oude bewoners van dit land, de Kanaänieten, de Semieten, die een taal spraken die dicht bij het Hebreeuws lag. Tegelijkertijd moesten de Joden vechten tegen nomaden die vanuit de woestijn oprukten. De Hettieten en Egypte probeerden het oude Palestina aan hun invloed te onderwerpen. Het gevaar bracht de Joodse stammen bijeen en versnelde het proces om van de vereniging van stammen een staat te maken. In de 13e eeuw. v.Chr. de Filistijnen vielen Palestina binnen, deelnemers aan de hervestiging van de "volkeren van de zee" - stammen van verschillende oorsprong die de machtige Hettitische staat vernietigden en Egypte dwongen zichzelf te verdedigen tegen hun aanval. Zo raakte het land Kanaän enige tijd de pijnlijke aandacht van naburige grootmachten kwijt, wat het mogelijk maakte om een vrij sterke staat Israël in Palestina te creëren. De tijd van zijn bestaan is de meest geliefde pagina van zijn geschiedenis voor het Joodse volk, zijn gouden eeuw.
12 "stammen" van Israël verenigden zich om te vechten tegen de Filistijnen, die erin slaagden voet aan de grond te krijgen op de vruchtbare kuststrook van Palestina. De Israëlieten kozen Saul uit de “stam” van Benjamin (ongeveer 1030 v. Chr.) als hun koning. Saul behaalde een reeks overwinningen op de Filistijnen en verdreef hen uit het grootste deel van Palestina. Maar toen begonnen de tegenslagen, veroorzaakt door aanspraken op macht van de ambitieuze en intelligente David van de stam Juda. Toen Saul en zijn zonen stierven in de strijd tegen de Filistijnen, werd Sauls schoonzoon David (1004 v.Chr.) tot koning gekozen. Hij verdreef de veroveraars uit het land, onderwierp de laatste onafhankelijke Kanaänitische stadstaten en in 995 v.Chr. nam ze onneembaar, gelegen op de rotsstad Jeruzalem. Deze stad werd de hoofdstad van zijn staat, waarvan de grenzen aanzienlijk werden uitgebreid. David controleerde nu alle handel tussen Egypte en Mesopotamië. Onder hem werd Jeruzalem niet alleen het politieke, maar ook het religieuze centrum van Israël. Hier werd de Ark des Verbonds vervoerd, een heilige kist, waarin, volgens de ideeën van de Joden, de magische kracht van hun harde Jahweh, die de oppergod van het Joodse pantheon werd, onzichtbaar huisde.
https://www.dafont.com/profile.php?user=1412223
https://hubpages.com/@v9dhmps059
https://www.last.fm/user/x2kzxxm078
https://www.wattpad.com/user/a1ufirv928
https://knowyourmeme.com/users/x6rtwqi455
https://www.instapaper.com/read/1387623415
https://www.ultimate-guitar.com/u/h4swhdv936
https://www.spreaker.com/user/14027779
https://www.blogtalkradio.com/b1aebdl224
https://ccm.net/profile/user/c4maddg323
https://answers.informer.com/user/q3uskhj172
http://www.authorstream.com/e5dwzoj882/
https://coub.com/g2qnwsq861
https://www.ranker.com/writer/d4bsmma983
https://sketchfab.com/q1lyutd149
https://www.viki.com/users/v0fvktw152_168/about
https://500px.com/p/i8tjsdd783
https://www.blurb.com/user/buoydxl140
https://www.giantbomb.com/profile/x5pnizd245/about-me/
https://speakerdeck.com/s3wtamb789
https://www.magcloud.com/user/t8yolhs120
https://www.alltrails.com/members/grayce-davenport
https://www.kiva.org/lender/shawnna7529
https://letterboxd.com/j4rkfpu095/
https://www.metal-archives.com/users/f1cywww047
https://www.mobypicture.com/user/b1cshoz156
https://www.programmableweb.com/profile/x3qfckk265
https://rhizome.org/profile/tusing-donovan-12/
https://devpost.com/f6bgnux728
https://www.hometalk.com/member/50676856/bird1883738
https://weheartit.com/k4yvnpb348
https://my.desktopnexus.com/v1ypkfx397/
https://www.intensedebate.com/people/w7hjown161
https://www.aeriagames.com/user/q5kehvk871/
https://www.kisskissbankbank.com/en/users/maribeth-disher-2-3-4-5
https://itsmyurls.com/h7sxlmp256
https://revistas.ufpi.br/index.php/gecont/user/viewPublicProfile/1348930
https://orcid.org/0000-0001-9961-8254
https://www.bonanza.com/users/47885677/profile
https://www.creativelive.com/student/seegmiller-vance-21?via=accounts-freeform_4
https://www.weddingbee.com/members/a1ctycg673/
http://www.cplusplus.com/user/p7yihfh226
https://list.ly/t4dfxjs877
https://openclassrooms.com/en/members/31nfc3fp4966
https://express.yudu.com/profile/1507185/e5upilh285
https://bbpress.org/forums/profile/x5zwzxy864/
https://www.inprnt.com/profile/p3nqquz851/
https://www.turnkeylinux.org/user/1437534
https://www.bakespace.com/members/profile/i1kxjow168/1059976
https://www.tripline.net/v6acodo381/
https://www.codecademy.com/profiles/r2rlcqh941
https://www.mapleprimes.com/users/l5txyqe079
https://doodleordie.com/profile/a5cqspj126
https://demodrop.com/e6xuymm488
https://www.cheaperseeker.com/u/f6xkojc955
https://www.pinterest.com/pin/627055948116279764
http://sco.lt/7il8U4
https://flip.it/-z3Vgl
https://slashdot.org/submission/0/all-andorra
https://diigo.com/0jqedf
https://www.instapaper.com/read/1387674353
https://www.pearltrees.com/m0qeczf174#item348882881
https://www.notion.so/104f1f4b71d4464c9bbe16b0a50d2a36
https://www.folkd.com/ref.php?go=https%3A%2F%2Fall-andorra.com%2Fmacon
http://sqworl.com/506aw7
http://public.sitejot.com/rrvuekr311.html
http://www.video-bookmark.com/user/k7bymew000
http://www.4mark.net/story/3212943/all-andorra
De bijbel vertelt dat David talrijke en twistzieke nakomelingen had, waar de oude koning niet tegen opgewassen was. Al tijdens zijn leven begonnen intriges en een machtsstrijd aan het hof. Na de dood van David, zijn jongste zoon Salomo, die zijn broer en zijn volgelingen had vermoord, in 965 v.Chr. werd koning van Israël. Salomo bleek een energieke heerser en een slimme diplomaat te zijn. Nadat hij een rijke en sterke staat had geërfd, verhoogde hij zijn macht. Salomo sloot een alliantie met Egypte en Fenicië, vestigde de controle over de Golf van Akoba in de Rode Zee, bouwde daar een haven en voerde samen met de Feniciërs maritieme handel. Overal in het land werden machtige forten gebouwd en in Jeruzalem werden met de hulp van Fenicische architecten en ambachtslieden een koninklijk paleis en een tempel van de God Jahweh gebouwd. De constructie, die grandioos was voor een klein land, talrijke ambtenaren en huursoldaten vergde veel geld. Onder Salomo voerde het koninkrijk Israël één enkel belastingstelsel, tienden en arbeidsrechten in. De stam Juda, waar David en Salomo vandaan kwamen, kreeg een aantal voorrechten, wat voor onvrede zorgde bij andere stammen. Bovendien begon Egypte, dat de staat Israël niet wilde versterken, al zijn tegenstanders te helpen. In 925 v.Chr na de dood van Salomo valt de verenigde staat Israël uiteen in twee onafhankelijke en voortdurend oorlogvoerende koninkrijken met elkaar: het zuidelijke koninkrijk - Juda en het noordelijke - dat de naam Israël behield.
De ineenstorting van het land viel samen met de aanval op Palestina door de naburige grootmachten, die eindigde in een ramp voor het Joodse volk. In 722 v.Chr De Assyrische koning Sargon II veroverde Samaria, de hoofdstad van het nieuwe Israël, verwoestte de stad en nam een aanzienlijk deel van de bevolking van de staat mee naar Assyrië. Het koninkrijk Israël verliet voor altijd de historische arena en degenen die in gevangenschap waren genomen, verdwenen spoorloos onder de bevolking van de Assyrische staat.
Judea bleef afzijdig van de Assyrische invasie en behield zijn onafhankelijkheid. In de 7e eeuw v.Chr. Assyrië begint te verzwakken en in het koninkrijk Juda is er hoop op het herstel van zijn vroegere macht. Maar in de voetsporen van Assyrië volgde eerst Egypte en daarna Babylonië. In 586 v.Chr De Neo-Babylonische koning Nebukadnezar II nam de hoofdstad van Judea, Jeruzalem, in, vernietigde de tempel van de god Jahweh en nam een aanzienlijk deel van de bevolking mee naar Babylonië. Zo begon de beroemde "Babylonische" gevangenschap. De Joden die zich in Babylonië vestigden, verloren hun nationaliteit niet, zoals gebeurde met de Israëlieten die naar Assyrië werden gebracht, voornamelijk omdat de ballingschap niet lang duurde. Al in 538 voor Christus. De Iraanse koning Cyrus II stond, na de verovering van Babylon, de joden toe naar hun vaderland terug te keren.
https://www.stanleycupofchowder.com/users/andorrahotels
https://www.blazersedge.com/users/andorrahotels
https://www.smokingmusket.com/users/andorrahotels
https://www.orlandopinstripedpost.com/users/andorrahotels
https://acmilan.theoffside.com/users/andorrahotels
https://www.netsdaily.com/users/andorrahotels
https://www.letsgotribe.com/users/andorrahotels
https://www.thephinsider.com/users/andorrahotels
https://www.everydayshouldbesaturday.com/users/andorrahotels
https://www.stampedeblue.com/users/andorrahotels
https://www.turfshowtimes.com/users/andorrahotels
https://www.buffalorumblings.com/users/andorrahotels
https://www.poundingtherock.com/users/andorrahotels
https://www.pinstripealley.com/users/andorrahotels
https://www.californiagoldenblogs.com/users/andorrahotels
https://www.postingandtoasting.com/users/andorrahotels
https://www.libertyballers.com/users/andorrahotels
https://www.bruinsnation.com/users/andorrahotels
https://www.thedreamshake.com/users/andorrahotels
https://www.camdenchat.com/users/andorrahotels
https://www.habseyesontheprize.com/users/andorrahotels
https://www.bannersociety.com/users/andorrahotels
https://www.progressiveboink.com/users/andorrahotels
https://www.burntorangenation.com/users/andorrahotels
https://www.federalbaseball.com/users/andorrahotels
https://telegra.ph/Inexpensive-Hotels-Andorra-03-22
https://anotepad.com/notes/xnd6x37c
https://www.topfind88.com/post/1400905/cheap-resorts-andorra
https://pbase.com/topics/planetpocket9/lowcost_accommodations_ando
https://articlescad.com/inexpensive-accommodations-andorra-958028.html
https://www.deviantart.com/callmemory8/journal/Low-cost-Accommodations-Andorra-873987279
https://www.openlearning.com/u/kevinwaste2/blog/LowCostHotelsAndorra
https://www.evernote.com/shard/s614/sh/cbb65b52-9b79-90cd-d327-de23ae713066/4bd87c17d4528d0e7d3e97d131567407
https://menubelt0.bladejournal.com/post/2021/03/22/Low-cost-Accommodations-Andorra
https://storytea4.bravejournal.net/post/2021/03/22/Low-cost-Resorts-Andorra
https://creekhome4.mystrikingly.com/blog/cheap-resorts-andorra
https://www.openlearning.com/u/lungmile5/blog/CheapHotelsAndorra
https://vvfit.com/members/cerealsquash8/activity/893279/
http://gigglyu.com/members/limitcook4/activity/57341/
https://masconocimiento.org/busqueda-investigadores/lungvest2/activity/467482/
http://thecoffeehousegroup.com/members/printvest7/activity/99332/
Het gebeurde 10 duizend jaar geleden of iets eerder... Een klein detachement jagers, afkomstig uit de Sahara, toen nog een bloeiende vlakte, naderde de rand van het plateau, waarachter zich een nieuw, onbekend land opende. Antilopenjagers, die alleen bekend zijn met de kleine rivieren van hun inheemse steppen die in de zomer opdrogen, hebben nog nooit zo'n wonder gezien! Een brede, volstromende rivier voerde majestueus modderig water langs hen heen; waar en waar - niemand wist het. Zonder de stilte te verbreken, keken de mensen lange tijd naar de rivier, gegrepen door heilig ontzag en het verlangen om op hun knieën te vallen voor de machtige heerser van deze plaatsen. De jagers durfden niet eens naar het water te gaan, waar giftige slangen zwermden. De oevers van de rivier waren honderden meters moerassig en begroeid met dik riet. Nijlpaarden en krokodillen rustten op het ondiepe water. De jagers vertrokken, maar zij, en later hun nakomelingen, moesten terugkeren naar de verleidelijke en angstaanjagende kusten. Wild in de opdrogende steppen van de Sahara werd steeds minder, schermutselingen tussen jagende stammen werden steeds heviger en bloediger. Verslagen, teruggedreven van de bekende steppe, vestigden de stammen zich aan de oevers van de grote rivier, onbekend voor hen. De bevolking van de Nijlvallei ontwikkelde zich geleidelijk uit kleine groepen die hier "lekten", waaronder mensen met verschillende huidskleuren - olijfgeel, bruinachtig of helemaal donker. De eerste nederzettingen ontdekt door archeologen aan de oevers van de Nijl dateren uit een vrij late tijd - VI-IV millennium voor Christus. Ze bevonden zich op hoge delen van de riviervallei, ver van het water - mensen waren bang voor overstromingen. Ze wisten nog steeds niet hoe ze de vruchtbare grond van de "lagere velden" goed moesten bewerken, hoewel ze al de eenvoudigste methoden kenden om voor gecultiveerde planten te zorgen.
De kolonisten (later werden ze de Egyptenaren genoemd) behielden een liefdevolle en respectvolle houding ten opzichte van de machtige stroom. De Nijl was voor hen een levend wezen; in gebeden en liederen spraken ze hem aan als een vader. En de vader is in de ogen van de ouden degene die voedsel geeft, voor zijn kinderen zorgt. Natuurlijk moesten de Egyptenaren hun eigen voedsel verdienen, maar pater Nil gaf hun het belangrijkste: de vruchtbare gronden van hun oevers en water voor hun irrigatie.
https://media.skyegrid.id/members/lungrobin9/activity/123766/
http://ujanja.com/members/creektouch1/activity/293897/
https://www.evernote.com/shard/s556/sh/69312531-1adf-9231-0a0d-ccf71ac5c315/3b8f83b45a3b7ccfc0d895c44393eafb
https://colonjuly5.mystrikingly.com/blog/cheap-resorts-andorra
https://cerealcolor5.bravejournal.net/post/2021/03/22/Low-cost-Lodges-Andorra
https://listtea4.bladejournal.com/post/2021/03/22/Low-cost-Lodges-Andorra
https://www.retrogamersclub.com/members/collarmile9/activity/303493/
http://internal.dixie-net.com/blog/view/1997496/inexpensive-resorts-andorra
http://improv-ac.com/academy/members/tenttouch0/activity/126215/
http://pureaffair.com/members/printdinner0/activity/274050/
https://educmy.com/members/limitcook9/activity/86703/
https://www.pawer.global/members/printhose4/activity/70311/
https://instaflavour.com/members/yamsong6/activity/102241/
https://readsharewrite.com/members/dollpull5/activity/75089/
https://coolpot.stream/story.php?title=low-cost-accommodations-andorra#discuss
https://bookmark4you.win/story.php?title=low-cost-resorts-andorra#discuss
https://ondashboard.win/story.php?title=cheap-hotels-andorra#discuss
https://bookmarkingcentral.download/story.php?title=low-cost-hotels-andorra#discuss
https://saveyoursite.win/story.php?title=low-cost-resorts-andorra#discuss
https://livebookmark.stream/story.php?title=low-cost-resorts-andorra#discuss
https://techdirt.stream/story.php?title=low-cost-lodges-andorra#discuss
https://mensvault.men/story.php?title=low-cost-accommodations-andorra#discuss
https://sportbookmark.stream/story.php?title=inexpensive-hotels-andorra#discuss
https://lovebookmark.date/story.php?title=inexpensive-lodges-andorra#discuss
https://bookmarkingworld.review/story.php?title=cheap-lodges-andorra#discuss
https://linkvault.win/story.php?title=low-cost-lodges-andorra#discuss
https://quoras.trade/story.php?title=inexpensive-accommodations-andorra#discuss
http://www.musicrush.com/berrylook/blog/14110/change-your-fashion-statement-and-preferences-and-choose-the-one-which-will-make-you-look-good
http://assogasliquidi.federchimica.it/NEWS/2015/09/11/grande-succcesso-per-il-workshop-assogasliquidi-su-nuova-direttiva-seveso
http://rothcorps.com/our-projects/public/armed-forces-reserve-center/images/default-source/projects/armed-forces-reserve-center/building-front---close-up
https://assogasliquidi.federchimica.it/AreaStampa/RassegnaStampa/docs/default-source/rassegna-stampa/IL_GIORNALE_DI_BRESCIA_-_26_agosto_2010
https://www.gulfstreampark.com/home/great-track-and-it%27s-cool-to-have-the-second-largest-statue-in-the-usa-right-here-in-south-florida-pegasus%21?ReturnUrl=http%3A%2F%2Fwww.gulfstreampark.com%2Fhome%2Fgreat-track-and-it%27s-cool-to-have-the-second-largest-statue-in-the-usa-right-here-in-south-florida-pegasus%21%3FReturnUrl%3Dhttp%253A%252F%252Fwww.gulfstreampark.com%252Fhome%252Fgreat-track-and-it%2527s-cool-to-have-the-second-largest-statue-in-the-usa-right-here-in-south-florida-pegasus%21%253FReturnUrl%253Dhttp%25253A%25252F%25252Fwww.gulfstreampark.com%25252Fhome%25252Fgreat-track-and-it%252527s-cool-to-have-the-second-largest-statue-in-the-usa-right-here-in-south-florida-pegasus%21%25253FReturnUrl%25253Dhttp%2525253A%2525252F%2525252Fwww.gulfstreampark.com%2525252Fhome%2525252Fgreat-track-and-it%25252527s-cool-to-have-the-second-largest-statue-in-the-usa-right-here-in-south-florida-pegasus%21%2525253FReturnUrl%2525253Dhttp%252525253A%252525252F%252525252Fwww.gulfstreampark.com%252525252Fhome%252525252Fgreat-track-and-it%2525252527s-cool-to-have-the-second-largest-statue-in-the-usa-right-here-in-south-florida-pegasus%21
http://www.innerdesign.com/blog/Products/A-real-Hard-Work
https://www.quantummuse.com/threadr.php?threadID=23437
http://www.stationerytrade.com/vip/productsinfo_0_8499.htm
http://noxiousroleplay.nn.pe/showthread.php?tid=95769
https://wordcom.paoc.org/forms/docs/default-source/Forms/copy-of-copy_of_copy_of_wordcom_rl_order_form_winter_2019?ReturnUrl=https%3A%2F%2Fwordcom.paoc.org%2Fforms%2Fdocs%2Fdefault-source%2FForms%2Fcopy-of-copy_of_copy_of_wordcom_rl_order_form_winter_2019%3FReturnUrl%3Dhttps%253A%252F%252Fwordcom.paoc.org%252Fforms%252Fdocs%252Fdefault-source%252FForms%252Fcopy-of-copy_of_copy_of_wordcom_rl_order_form_winter_2019
https://social.msdn.microsoft.com/profile/allandorra/
https://www.goodreads.com/user/show/131405683-allandorra
https://about.me/allandorra1
https://www.openlearning.com/u/allandorra-qpfiq1/
https://en.gravatar.com/allandorra1
https://www.buzzfeed.com/allandorra
https://trello.com/allandorra1
https://allandorra.dreamwidth.org/profile
https://www.behance.net/allandorra
https://angel.co/u/all-andorra-1
https://myanimelist.net/profile/allandorra
https://www.magcloud.com/user/allandorra
https://www.seedandspark.com/user/allandorra
https://www.spreaker.com/user/allandorra
https://www.deviantart.com/allandorra
https://www.kickstarter.com/profile/allandorra/about
https://pbase.com/allandorra/profile
https://letterboxd.com/allandorra/
https://www.kiva.org/lender/allandorra
https://www.openstreetmap.org/user/allandorra
https://www.tripadvisor.in/Profile/allandorra
https://moz.com/community/users/17093515
https://www.skillshare.com/user/allandorra
https://coub.com/allandorra
https://www.indiegogo.com/individuals/26165145
https://www.crunchyroll.com/user/allandorra
https://www.producthunt.com/@allandorra1
https://www.lonelyplanet.com/profile/allandorra
https://triberr.com/allandorra
Het donkere land in de Nijlvallei verschilde zo van de rots- en kleigrond van de naburige plateaus dat de Egyptenaren hun land "Kemet" - "Zwart" noemden. De rivier zelf bracht buitengewoon land, millimeter voor millimeter en legde een vruchtbare laag op de stenen fundering van de oevers. Het water in de Nijl is modderig omdat het veel kleine deeltjes van verschillende oorsprong bevat - er zijn ook rotskorrels die worden opgepikt door de rivier waar het langs een rotsachtige bodem stroomt, en plantenresten die door zijrivieren uit tropische kustbossen worden aangevoerd.
Als aan het begin van de zomer in Oost-Afrika, waar de bron van de Nijl ligt, de bergsneeuw begint te smelten, het waterpeil in de rivier stijgt en de vloed begint. De Nijl vertraagt haar toch al rustige loop en zet de lage oevers onder water, waardoor ze maandenlang in echte moerassen veranderen. In stilstaand water bezinken zwevende deeltjes geleidelijk en wanneer de rivier terugkeert naar zijn kanaal, worden de oevers bedekt met een nieuwe laag vruchtbaar slib. In de zuidelijke regio's van Egypte begint de opkomst van water half juli, en vooral - 8-10 m boven het gebruikelijke niveau! - het water stijgt in augustus - september en blijft hoog tot half november. Tijdens een overstroming stijgt het water langzaam en stijgt het niveau met enkele centimeters per dag, zodat mensen de tijd hebben om te vertrekken en hun eigendommen en vee te nemen. De grootste moeilijkheid bij het verwerken van de meest vruchtbare overstroomde "lagere velden" is te wijten aan het feit dat na de daling van het water het vocht ongelijkmatig wordt verdeeld - hooggelegen gebieden verliezen het te snel, terwijl kustgebieden daarentegen moerassig worden, omdat er bijna het hele jaar door water op staat. En de Egyptenaren kwamen met een heel eenvoudig apparaat waarmee ze de hoeveelheid water in de velden naar eigen goeddunken konden aanpassen. Op ongeveer dezelfde manier als kinderen in de lente aarden dammen bouwden op beken, begonnen de Egyptenaren muren te bouwen van dichtgeklopte aarde, bedekt met klei, op de oevers van de rivier, zodat er geen water doorheen zou sijpelen. Vanuit vogelperspectief zag de Nijlvallei eruit als een notitieboekje met een voering in een doos. Tijdens het morsen viel water in de "cellen" - poelen, en mensen konden het weggooien als dat nodig was - houd het lange tijd op hoge plaatsen vast of brak, omgekeerd, door de aarden wal en voer overtollig water af. Geleidelijk werden afzonderlijke structuren aan elkaar gekoppeld tot lange kettingen die zich tientallen kilometers langs de Nijl uitstrekken. Om dit complexe systeem in stand te houden, creëerden mensen controlecentra voor kettingen van dammen - de eerste Egyptische steden. Elke stad verenigde om zich heen een klein gebied, dat de Grieken, die later Egypte veroverden, "nome" noemden, en zijn heerser - "nomarch". De heersers gaven opdracht om de velden voor het zaaien klaar te maken, nieuwe aarden dammuren te bouwen en kanalen aan te leggen om overtollig water af te voeren, ervoor te zorgen dat de hele oogst van de velden naar de stadsschuren werd gebracht en het graan min of meer gelijkmatig over het land werd verdeeld. jaar voor de hele bevolking. De nomarchen streden fel met elkaar om de opperste macht over het hele land, verwoestten de steden van hun buren, stalen hun vee en maakten Egyptenaren zoals zij tot slaaf. Tegen de tijd van de vorming van het verenigde Egyptische koninkrijk (ongeveer 3000 voor Christus), waren er ongeveer veertig van dergelijke namen.
https://peatix.com/user/7597773/view
https://www.zazzle.com/mbr/238932910397478095
https://www.reverbnation.com/artist/allandorra
https://torgi.gov.ru/forum/user/profile/1333108.page
https://8tracks.com/allandorra
https://www.babelio.com/monprofil.php?id_user=1133096
https://payhip.com/allandorra
https://qiita.com/allandorra
https://my.desktopnexus.com/allandorra/
https://gitlab.com/allandorra
https://community.linksys.com/t5/user/viewprofilepage/user-id/1255920
https://weheartit.com/allandorra
https://forum.maxthon.com/index.php?/profile/523012-allandorra/&tab=field_core_pfield_11
https://cults3d.com/en/users/allandorra
https://www.cheaperseeker.com/u/allandorra
https://slides.com/allandorra
https://vox.veritas.com/t5/user/viewprofilepage/user-id/570105
https://sketchfab.com/allandorra
https://amara.org/en/profiles/profile/hz-gkCe-nAVQxCnNWwZsCShkgf6kBrS0iTxwWGXUn40/
https://disqus.com/by/disqus_allandorra/
https://soundcloud.com/allandorra
https://www.mixcloud.com/allandorra/
De Egyptenaren kookten zelden hun eigen voedsel - meestal droegen ze het resulterende graan naar speciale "kantines" waarin het hele dorp of verschillende naburige dorpen werden gevoed. Deze "kantines" stonden ook onder toezicht van nomarchen of de koning zelf, die "farao" werd genoemd. Een speciale ambtenaar zorgde ervoor dat de koks geen eten stelen, stoofpot, pap en bier gelijk verdeelde, hij inde ook belastingen van de boeren en onderzocht hun zaken voor de rechtbank.
De Egyptenaren waren ijverige boeren en ontvingen op hun rijke gronden de hoogste opbrengsten in de oudheid, hoewel de gereedschappen waarmee ze werkten niet veel verschilden van die van andere volkeren van het Oude Oosten. De overvloed aan graan in het land maakte het mogelijk om sommige mensen te bevrijden van het werken op het land en ze als bouwers of soldaten te gebruiken. We zullen het hebben over hoe en wat de Egyptenaren later bouwden, maar laten we nu eens kijken hoe en waarom ze vochten.
De farao, die meestal aan het hoofd van het Egyptische leger stond, probeerde snel te vechten om binnen een paar maanden naar huis terug te keren naar de hoofdstad. Het leger bestond uit twee delen: een klein detachement van speciaal opgeleide en goed opgeleide soldaten en een grote militie van boeren die voor slechts enkele maanden in het leger waren gerekruteerd en tijdelijk werden vrijgelaten van veldwerk. De Egyptenaren wisten niet hoe ze vijandelijke forten moesten aanvallen, dus belegerden ze die, wat veel tijd kostte. Vaak keerde het Egyptische leger na een campagne van drie vier maanden terug naar huis en veroverde slechts een of twee kleine forten. Grote veldslagen waren zeldzaam - de generaals zorgden voor de soldaten, die ze 'de kudde van God' noemden. Noch de Egyptenaren, noch hun tegenstanders wilden risico's nemen: de Nubiërs in het zuiden, de heersers van kleine Syrische en Palestijnse steden, en de Hettitische koningen in het noorden. Zeer zelden leidde de overwinning in een oorlog tot de verovering van een vreemd koninkrijk, omdat het moeilijk en lastig was om het te beheren. De farao's gaven er de voorkeur aan een heerser die loyaal was aan Egypte op de troon in een vreemd land te plaatsen, en als hij opstandig werd, vervingen ze hem door een ander, die voorlopig als ere-gijzeling aan het hof werd vastgehouden.
Het belangrijkste doel van de oorlog was militaire buit - slaven, vee, zeldzame houtsoorten, ivoor, goud, edelstenen. Na een succesvolle campagne keerden de farao's terug met stapels rijkdom; veel ging naar gewone soldaten. Een soldaat kon 3-5 slaven meenemen en ze ofwel op een winstgevende manier verkopen op de slavenmarkt, of ze gebruiken in zijn huishouden. De dorst naar militaire buit was echter niet de enige reden die de farao's dwong om met het leger naar het buitenland te gaan.
Feit is dat Egypte geen goed hout had voor de bouw van schepen, mijnen voor de winning van verschillende metalen en zelfs de steen die nodig was voor de bouw van tempels en paleizen. Hoe perfecter de Egyptische gebouwen en gereedschappen van ambachtslieden werden, hoe meer het land afhankelijk was van de invoer van de benodigde materialen uit vreemde landen. Het wijdverbreide gebruik van koper vereiste de constante aanwezigheid van Egyptische militaire detachementen op het Sinaï-schiereiland, waar de rijkste kopermijnen zich bevonden. Vanuit de Levant werden waardevolle boomsoorten geëxporteerd. Nog moeilijker was de positie van Egypte, toen rond 1500 voor Christus. Brons, een legering van koper en tin, werd veel gebruikt. Wapens gemaakt van brons waren veel beter dan koper, en een leger gewapend met bronzen zwaarden, pijlen en speren met bronzen punt had een groot voordeel ten opzichte van de vijand. De Egyptenaren konden koper krijgen, maar er waren geen tinmijnen in de buurt, en de beroemde farao's van het tijdperk van het Nieuwe Rijk (1580-1085 v.Chr.) Thoetmosis III en Ramses II moesten lange en moeilijke oorlogen voeren in Syrië en Palestina tot aan de rivier de Eufraat , om de belangrijkste handelsroutes waarlangs tin werd vervoerd onder Egyptische controle te krijgen (zie art. "Hettitische Koninkrijk"). In sommige gevallen kochten de Egyptenaren de producten en materialen die ze nodig hadden, maar vaker probeerden ze met geweld te krijgen wat ze nodig hadden.
Dankzij de enorme rijkdom die de farao's hadden verzameld, konden de Egyptenaren zoveel, majestueus en prachtig bouwen, als geen ander volk in het Oude Oosten dat kon. De bouw werd begeleid door een speciaal opgeleide priester-architect, die vrij complexe wiskundige berekeningen kon uitvoeren. De namen van de beroemdste architecten stammen uit onze tijd. Er waren niet zoveel bouwvakkers, onder leiding van voormanfunctionarissen, en zij deden het moeilijkste werk - de laatste verwerking van grote stenen blokken, hun slijpen en leggen. Dit is zo zorgvuldig gedaan dat het zelfs nu, na meer dan vierduizend jaar, onmogelijk is om een dun scheermesje tussen veel stenen blokken te steken - ze zitten zo dicht opeengepakt. Veel hing af van de nauwkeurigheid bij het verwerken en leggen van stenen, omdat de Egyptenaren de stenen niet met een speciale mortel vastmaakten, maar ze gewoon op elkaar legden, zoals kinderen een toren bouwen van houten kubussen. De sterkte en stabiliteit van het gebouw hing af van hoe goed de "kubussen" in elkaar passen.
Het eenvoudigste werk - het slepen van gewichten, het ruw hakken van stenen, het leggen van wegen naar de bouwplaats - werd gegeven aan boeren die uit nabijgelegen dorpen waren verdreven. De opperhoofden zorgden ervoor dat ze niet werkeloos bleven zitten, zelfs niet tijdens de overstroming van de Nijl, als er geen werk op het land was. Slavenarbeid werd zelden gebruikt op bouwplaatsen. Hoewel er in Egypte altijd veel slaven waren, waren ze vóór het tijdperk van het Nieuwe Rijk vooral bezig met huishoudelijke taken: ze bakten, wasten, maakten kamers schoon, bewaakten het huis van de eigenaren, weefden doeken en zorgden voor pluimvee.
De functionarissen van de farao verenigden vrije Egyptenaren in "werkende detachementen", bestaande uit enkele tientallen mensen. Ze voerden veel verschillende taken uit: in slechts een jaar tijd kon een persoon verschillende beroepen veranderen, zoals akkers bewerken, kanalen graven, wegen aanleggen, gebouwen bouwen. In het tijdperk van het oude koninkrijk (2800-2250 v. Chr.) controleerde de farao de werkende detachementen via zijn ambtenaren, en zelfs nobele mensen werden gedwongen zich tot de farao te wenden met het verzoek om hen van arbeiders te voorzien voor het bewerken van het land. Tijdens het Middenrijk (2050-1750 v.Chr.) kregen de edelen al hun eigen afhankelijke mensen en stootten ze naar eigen goeddunken af.
De grootste tempels en piramides zijn in tientallen jaren gebouwd. De tempel, die niet door één koning werd voltooid, werd voltooid door zijn opvolger op de troon, maar de piramide bleef soms onvoltooid. De piramides zijn de graven van de farao's; de kist met het lichaam van de koning, door meesters veranderd in een onvergankelijke mummie, werd geïnstalleerd in een geheime kamer in de piramide; de ingangen naar de grafkamer en de piramide zelf waren geblokkeerd met stenen. De farao begon vanaf de eerste dagen van zijn regering een piramide voor zichzelf te bouwen, maar niet iedereen had tijd om het af te maken.
De hoogste (ze worden "Grote" genoemd) piramides werden gebouwd in het tijdperk van het oude koninkrijk in de buurt van de stad Memphis, de toenmalige hoofdstad van Egypte, door de farao's Khufu (de Grieken noemden hem Cheops) en Khafre (Chephren). De hoogte van de eerste in de oudheid was 146,7 m, de tweede - 143,5 m. Hun toppen hebben af en toe behoorlijk te lijden gehad, en nu zijn beide piramides enkele meters lager. Tijdens de bouw van zulke enorme constructies moesten Egyptische architecten complexe technische problemen oplossen. De piramide van Khufu, bijvoorbeeld, bestaat uit 2.300.000 stenen blokken, die elk ongeveer twee en een halve ton wegen. Het totale gewicht van de piramide - 6,5 of 7 miljoen ton - had zo moeten worden berekend dat de druk op het interieur (galerij, grafkamers, heiligdommen) gelijkmatig werd verdeeld en de piramide niet naar binnen bezweek door zijn eigen zwaartekracht. De bewondering van de Egyptenaren zelf en hun buren voor de Grote Piramides was zo groot dat ze werden beschouwd als een van de zeven wereldwonderen.
Waarom bouwden de Egyptenaren gigantische graven voor hun koningen? Om dit te begrijpen, moet je op zijn minst een beetje weten over de goden van het oude Egypte en de religieuze ideeën van zijn inwoners. We zijn gewend om over de menselijke 'ziel' te praten; de Egyptenaren daarentegen geloofden dat een persoon meerdere van dergelijke zielen had, en het eeuwige leven na de aardse dood wordt door de goden geschonken aan die mensen wier ziel goed wordt verzorgd door priesters-priesters. Het graf werd gezien als het huis van een van deze zielen, die de Egyptenaren "Ka" (dubbel van de overledene) noemden. Daarom hebben koningen en edelen tijdens hun leven goud, zilver, edelstenen, ebbenhout en ebbenhout, ivoor niet gespaard om het toekomstige huis van hun "Ka" mooi en aangenaam te maken. Helaas werden de meeste graven in de oudheid beroofd door dieven en rovers. Slechts een paar, per ongeluk bewaard gebleven en zeker niet de rijkste graven zijn tot ons gekomen. Het graf van Toetanchamon, een jonge koning die op negentienjarige leeftijd stierf, was algemeen bekend bij archeologen.
In Egypte werden veel goden vereerd. Sommigen van hen waren erg oud en leken meer op dieren dan op mensen. Hun afbeeldingen hebben hondenkoppen, hoorns of andere tekens van dieren. Daarom vergoddelijkten ze in veel steden dieren - katten, stieren, krokodillen - en hielden ze in speciale kamers, vijvers of kraampjes. Op het beledigen van dieren stond de doodstraf, omdat er schade werd aangericht aan de goden die zij personifieerden. Elke nome had zijn eigen goden (soms weinig bekend daarbuiten), maar er waren ook gewone Egyptische goden, wiens tempels door het hele land werden gebouwd: Horus, Ra, Osiris, Isis en anderen. De god van de meest invloedrijke naam werd als de machtigste beschouwd. Toen, na de ineenstorting van het Oude Koninkrijk, de hoofdstad van het land van Memphis naar Thebe werd overgebracht, begon de Thebaanse Amon-Ra als de oppergod te worden beschouwd. Het is ook bekend dat farao Achnaton probeerde de aanbidding van alle goden te verbieden, behalve de god van de zonneschijf genaamd Aten. Maar de gehechtheid van de Egyptenaren aan de oude goden bleek sterker dan de angst voor de formidabele koning. De poging van Achnaton mislukte en zijn opvolgers probeerden zelfs de herinnering aan hem uit te wissen.
De Egyptenaren associeerden mythen over de goden met natuurlijke fenomenen, de wisseling van seizoenen en de overstromingen van de Nijl. Toen er hete wind uit de woestijn begon te waaien, zeiden de inwoners van Egypte dat de verraderlijke god van de woestijn, Seth, zijn broer Osiris had vermoord en nu oppermachtig over de wereld regeert. Volgens de Egyptenaren veroorzaakten de tranen van de godin Isis, die rouwde om haar man Osiris, de overstromingen van de Nijl. Het begin van de opkomst van gewassen werd beschouwd als de opstanding van Osiris, die werd gered door zijn zoon Horus. Dit alles werd bekend toen, in het eerste derde deel van de 19e eeuw. de Fransman Champollion ontcijferde Egyptische hiërogliefen en wetenschappers konden de inscripties in de piramides en het "Dodenboek" lezen met een beschrijving van het ondergrondse koninkrijk van de doden. Sommige mythen zijn geschreven op papyrus, de Egyptische voorloper van papier, op een complexe manier gemaakt van de papyrusplant, en zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.
Lange tijd wisten de Egyptenaren de Nijlvallei te beschermen tegen buitenlandse invasies. Tijdens de eerste tweeduizend jaar van de Egyptische geschiedenis werd het land rond 1750 voor Christus slechts eenmaal veroverd door de nomadische stammen van de Hyksos. (Zie art. "Militaire zaken van het oude Oosten"). Minder dan 200 jaar later werden de veroveraars verdreven en ging Egypte een tijdperk van lange welvaart in. Buurlanden ontwikkelden zich echter sneller dan Egypte, dat moeite had met het leren van nieuwe dingen vanwege zijn naleving van zijn tradities, en in het 1e millennium voor Christus. het land in de Nijlvallei werd eerst veroverd door de Assyriërs, daarna door de Iraniërs, Grieken en tenslotte door de Romeinen. Maar zelfs onder buitenlandse heerschappij behielden de Egyptenaren lange tijd hun unieke cultuur, herinneringen aan het grote verleden van hun thuisland.
Tot het begin van de 20e eeuw. geleerden wisten bijna niets over de Hettieten. "Heteites" (in Russische vertaling) werden kort genoemd in de Bijbel. In Egyptische en Assyrische inscripties wordt het "land van Het" of "Hatti" genoemd. Uit Egyptische bronnen kan worden begrepen dat in 1300 v.Chr. de Hettieten vochten met Egypte om de heerschappij over Syrië en Palestina (zie het artikel "Het oude Egypte"). Deze strijd eindigde, om zo te zeggen, "in een gelijkspel" - wat betekent dat de Hettieten waardige rivalen bleken te zijn en niet zwichtten voor de machtige Egyptische macht, noch op het slagveld, noch in de kunst van diplomatie.
Begin aan het einde van de 19e eeuw opgravingen in de centrale regio's van Klein-Azië (modern Turkije) toonden aan dat hier het centrum van het Hettitische koninkrijk met de hoofdstad Hattusa lag. Archeologen hebben honderden kleitegels gevonden die bedekt zijn met inscripties. De pictogrammen op veel tegels bleken wetenschappers bekend te zijn - het was het Akkadische spijkerschrift, de Hettieten namen het over van de inwoners van Mesopotamië. Het was echter niet mogelijk om ze te lezen - de inscripties waren geschreven in een onbekende (Hettitische) taal. De Tsjechische taalkundige Bedřich de Verschrikkelijke wist ze in 1915 te ontcijferen. Hij bewees dat de Hettitische taal verwant is aan de Slavische, Germaanse, Romaanse talen die deel uitmaken van de Indo-Europese taalfamilie. Het volstaat om de Hettitische woorden "vatar", "dalu gasti", "ne-bish" te vergelijken met hun Russische tegenhangers "water", "lengtegraad" (d.w.z. lengte), "lucht". Deze ontdekking werd een wetenschappelijke sensatie. Het bleek dat de Hettieten in het Oude Oosten apart stonden, omdat ze hier de talen spraken van de Afro-Aziatische familie, vergelijkbaar met modern Arabisch en Joods. Uit de diepten der eeuwen begonnen eigenaardige contouren van de wereld waarin de Hettieten leefden naar voren te komen. De Hettieten combineerden de gewoonten en instellingen die kenmerkend waren voor de Indo-Europese volkeren met die van hun rivaliserende buren - de Assyriërs, Babyloniërs, Egyptenaren en Hurriërs.
Het blijft onduidelijk waar de Hettieten naar Klein-Azië kwamen - vanuit het westen, vanaf het Balkan-schiereiland, of vanuit het oosten, via de bergpassen van de Kaukasus. Het land dat door de Hettieten werd bewoond, was heel anders dan de uitgestrekte rivierdalen van de Nijl, Tigris en Eufraat. Dit waren kleine vlakten in de bergen en uitlopers van Klein-Azië, van elkaar gescheiden door bergketens en kloven, stormachtige, maar ondiepe rivieren. In veel gebieden van het Hettitische koninkrijk bleek veeteelt winstgevender dan landbouw. Geen wonder dat de Hettieten in het Oosten bekend stonden als uitstekende paardenfokkers; hun strijdwagenleger was een formidabele kracht.
De koningen vertrouwden hun verwanten of edelen om voor de talrijke afgelegen bergvalleien te zorgen. Zo werd het Hettitische koninkrijk gevormd uit kleine semi-onafhankelijke vorstendommen. Van tijd tot tijd vielen sommigen van hen weg, maar de formidabele heersers van Hattusa vonden manieren om hen opnieuw aan hun macht te onderwerpen.
Op het eerste gezicht leek het Hettitische koninkrijk zwakker dan zijn buren; historici schrijven zelfs dat het "los", slecht georganiseerd was. De staat van de Hettieten doorstond echter perfect militaire botsingen met sterke rivalen. Gedurende vier en een halve eeuw van zijn geschiedenis (1650-1200 v. Chr.) heeft het geen enkele confrontatie verloren; pas in de laatste periode van het bestaan van de staat (1265-1200 v. Chr.) stonden de Hettieten een deel van hun grondgebied af aan het machtige Assyrië. En hier is een verre van volledige lijst van grote militaire en politieke successen van de Hettieten. In 1595 v.Chr Koning Mursili I verovert en vernietigt Babylon en verwerft een enorme buit. Rond 1400 voor Christus een andere Hettitische koning, Suppiluliuma I, versloeg het machtige koninkrijk Mitanni; vestigt zijn controle over de bovenste Eufraat en het noorden van Syrië. Eindelijk, in 1312 voor Christus. (volgens andere bronnen, in 1286 v.Chr.) lokte de Hettitische koning Muwatalli, die het dertigduizendste leger leidde, nabij de Syrische stad Kades, de Egyptische farao Ramses II in de val met een groot militair detachement. Bijna alle Egyptenaren werden vernietigd; alleen de farao ontsnapte met een kleine bewaker (zie het artikel "Militaire Zaken van het Oude Oosten"). De Hettieten vochten met succes tegen naburige semi-wilde volkeren, zoals de Casques, die hun grenzen verdrongen.
Wat is het geheim van de macht van het Hettitische koninkrijk? Je kunt het "militaire geheim" achterhalen door naar de structuur van de Hettitische samenleving en staat te kijken.
Door de aanwezigheid van ertsafzettingen en bossen in Klein-Azië hadden de Hettieten veel metalen en hout, in tegenstelling tot de staten in de valleien van grote rivieren. De Hettieten weigerden de bemiddeling van Assyrische en Babylonische kooplieden en genoten zelf van de voordelen van de natuur. Daarom probeerden de Hettitische koningen niet de belangrijkste handelsroutes en steden te veroveren, zoals de heersers van Egypte, Assyrië of Babylon deden. De Hettieten hadden alles. Ze planden militaire campagnes vrijer, zonder tijd te verspillen aan het beheersen van een zeehaven, een douanepost of een belangrijke doorwaadbare plaats over een rivier. De Hettitische koningen voerden zorgvuldig voorbereide aanvallen uit over uitgestrekte gebieden, waarbij ze van alle kanten de punten bestreken die de meeste weerstand boden. Dit is hoe het grootste deel van Syrië werd veroverd onder Suppiluliuma I.
Een belangrijke rol werd ook gespeeld door het feit dat het Hettitische koninkrijk geen natuurlijke grenzen had - grote rivieren, bergketens en ondoordringbare woestijnen. In verschillende mate omringd door vorstendommen die ervan afhankelijk waren, voelde het veilig achter deze vrij brede "losse" gordel.
De Hettieten, niet slechter dan hun buren, wisten hoe ze hun troepen tot een vuist moesten verzamelen als ze van plan waren de vijand aan te vallen; alleen de vingers in deze vuist waren anders gevouwen, niet zoals in Egypte of Babylon. Hier is hoe de Hettitische koning Mursili zijn opvolger op de troon instrueerde: “Communiceer alleen met hovelingen! De tsaar heeft niets te verwachten van stedelingen en boeren. Ze zijn niet te vertrouwen en communicatie met de onbeduidende mensen brengt alleen maar gevaar met zich mee. In een soortgelijke toespraak van de Egyptische farao Ahtoy is de betekenis anders: "Maak geen verschil tussen de zoon van een edel persoon en een gewone burger. Trek een man dicht bij je voor zijn daden...' Natuurlijk was Akhtoy geen 'democraat'. Hij wist gewoon dat de grootste bedreiging voor de troon kwam van de weerbarstige Egyptische edelen. Mursili rekende daarentegen stevig op de loyaliteit van de Hettitische adel. Waarom?
Feit is dat de relatie tussen de koning en het “edele” volk onder de Hettieten van een andere aard was dan in Egypte of Babylon. In tegenstelling tot andere landen in het Oude Oosten, werden de nobele Hettieten niet als slaven van de koning beschouwd, zoals de rest van de bevolking. Het lijkt erop dat de Hettieten het idee van 'adel' dat inherent was aan de Indo-Europese volkeren als een aangeboren kwaliteit behielden; het hing niet af van de mate van nabijheid tot de koning, of van de ingenomen positie. "Schoon", d.w.z. gratis, werden de Hettieten erkend als ze geen arbeid (luzzy) of kruidenierswinkel (sakhkhan) plicht droegen. Ze verenigden zich in een bijeenkomst van krijgers - "pankus", waarvan de keuze van een nieuwe monarch uit de vertegenwoordigers van de koninklijke familie afhing. Kortom, de koning oefende geen druk uit op de adel, die een betrouwbare steun voor de troon was. Het is geen toeval dat een andere koning, Hattusi-li I, zich tot de pankus wendde toen hij de beslissing over de benoeming van een troonopvolger moest wijzigen.
Dus de Hettitische manier van "vingers tot een vuist vouwen" was effectiever dan die van andere volkeren. De heldere, eenvoudige structuur van de samenleving, de eenheid van belangen van de koninklijke familie en de vrije Hettieten maakten deze vuist zeer formidabel. De Hettieten oefenden niet altijd langdurige druk uit op hun buren, maar bij gelegenheid waren ze in staat om hen korte slagen met verpletterende kracht toe te brengen.
https://www.drive2.ru/users/prycks3001/
https://www.drive2.ru/users/olzhuk100/
https://www.drive2.ru/users/ala2000/
https://www.drive2.ru/users/vasbart/
https://www.drive2.ru/users/andpank/
https://www.drive2.ru/users/plot300000/
https://www.drive2.ru/users/andreykalinin100/
https://www.drive2.ru/users/am5959/
https://www.drive2.ru/users/kirsunn/
https://www.drive2.ru/users/koch200/
https://www.drive2.ru/users/torb205/
https://www.drive2.ru/users/liza87/
https://vk.com/wall-159308223_8724
https://vk.com/wall-159308223_8723
https://vk.com/wall-159308223_8722
https://vk.com/wall-159308223_8721
https://vk.com/wall-159308223_8720
https://vk.com/wall-159308223_8719
https://vk.com/wall-159308223_8718
https://vk.com/wall-159308223_8717
https://vk.com/wall-159308223_8716
https://vk.com/wall-159308223_8715
https://vk.com/wall-159308223_8714
https://vk.com/wall-159308223_8713
https://vk.com/wall-159308223_8712
https://vk.com/wall-159308223_8711
https://vk.com/wall-159308223_8710
https://vk.com/wall-159308223_8709
https://vk.com/wall-159308223_8708
https://vk.com/wall-159308223_8707
https://vk.com/wall-159308223_8705
https://vk.com/wall-159308223_8704
https://vk.com/@allandorra-news-edu-updates-07032021
https://telegra.ph/News-updates-Europe-08032021-03-07
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/CBvy7MIhSOs
https://all-andorra.blogspot.com/2021/01/les-lieux-interessants-2020.html
https://telegra.ph/News-update-09032021-archives-15-03-09
https://flickr.com/photos/190876966@N05/50754139366/in/dateposted-public/
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/6vUSiq70Qxw
https://newsandpublishing.tumblr.com/post/645167720182251520/news-update-09032021-4511
https://newsandpublishing.tumblr.com/post/645167679877136384/news-update-09032021-16
https://www.liveinternet.ru/users/all_andorra/post481796085/
https://www.liveinternet.ru/users/all_andorra/post481796076/
https://youtu.be/9k6W9miQ49w
https://youtu.be/HGaQt2ht2SI
https://sites.google.com/site/medianewsandpublishing/news-update-10-03-2021-5611
Kenmerken van de organisatie van de Hettitische samenleving onderscheiden het van hedendaagse staten. Sommige historici beschouwen het zelfs als "feodaal". Misschien is dit overdreven. De Hettieten hebben veel overgenomen uit de culturen van Klein-Azië en Mesopotamië: schrift, religieuze overtuigingen en mythen, wetten, gebruiken. Ze leenden hun naam zelfs van de Hattians, een ouder volk dat vóór de opkomst van het Hettitische koninkrijk hier de centrale regio's van het schiereiland van Klein-Azië bewoonde. In de oude oosterse geschiedenis speelden de Hettieten een belangrijke rol, omdat ze erin slaagden hun plaats onder de zon te veroveren. Het leek erop dat de wereld al verdeeld was tussen de machten uit de oudheid, maar de Hettieten die te laat waren voor de verdeling, gaven aan geen van hen toe.
Hun koninkrijk verdween rond 1200 voor Christus bijna spoorloos. De Hettieten wisten hoe ze zich moesten verzetten tegen machtige staten. Maar vóór een krachtige golf van spontane invasie van tientallen stammen en volkeren van het Balkan-schiereiland waren ze machteloos. Ze, zou je kunnen zeggen, bedekte het Hettitische koninkrijk met haar hoofd. Na de nederlaag van de hoofdstad van het land, Hattusa, hield de kracht die de kleine vorstendommen verenigde op te bestaan.
De grote rijken uit de oudheid raakten op verschillende manieren in de vergetelheid: sommige gingen met een brul uiteen, andere stierven na een lange, ernstige ziekte. Het Hettitische koninkrijk verdween in het niets als een duister visioen...
https://sites.google.com/site/medianewsandpublishing/news-updates-france-archives-29-02-2021-1
https://vk.com/@toutandorre-rss-fr-version-updates-28022021-1
https://vk.com/@toutandorre-rss-fr-version-updates-28022021-2
https://vk.com/@toutandorre-rss-fr-version-updates-28022021-3
https://vk.com/@toutandorre-rss-fr-version-updates-28022021-4
https://vk.com/@-180137646-news-updates-02032020-53
https://vk.com/@toutandorre-news-update-04032020-15
https://sites.google.com/site/medianewsandpublishing/news-update-04-03-2020-61
https://vk.com/@toutandorre-news-updates-04032021-620-rss
https://vk.com/@allandorra-news-update-01032021-rss-15-archives
https://all-andorra.blogspot.com/2021/03/adobe-documents.html
https://vk.com/@-180137646-news-update-06032020-adobe-archives-1
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/BuWJ6YOUR_4
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/cvyDZ7Lm3zg
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/NyjdgMF4PmM
https://sdelanounas.ru/blog/algransed/
http://portal.do.mrsu.ru/forum/?PAGE_NAME=profile_view&UID=193614
https://www.wonderzine.com/users/1511039
https://www.chitalnya.ru/blogs/24904/
https://forum.storeland.ru/index.php?/user/20186-algransed/
https://forum.storeland.ru/index.php?/user/20205-fedsev1/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5062114/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5046554/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5045670/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5064248/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5068604/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5068872/
https://1c.1c-bitrix.ru/support/forum/user/5071090/
https://sims3pack.ru/user/algransed/
https://forum.navitel.ru/index.php?/profile/1850771-algransed/&tab=field_core_pfield_12
https://forum.navitel.ru/index.php?/profile/1850778-verand250/&tab=field_core_pfield_12
https://forum.navitel.ru/index.php?/profile/1850782-fedsev1/&tab=field_core_pfield_12
https://www.e-xecutive.ru/users/1855852-andrei-rabin
https://www.e-xecutive.ru/users/1855792-aleksandr-granstov
https://www.e-xecutive.ru/users/1855977-alex-triders
https://www.politforums.net/profile.php?showuser=algransed
http://f2.uwow.biz/user/275169-algransed/
http://forum.yurclub.ru/index.php?showuser=201192
https://www.hardwareluxx.ru/community/member.php?25364-algransed&vmid=3844#vmessage3844
https://biomolecula.ru/authors/12763
https://biomolecula.ru/authors/12774
Zodra het Griekse schip aanmeerde in de haven van de stad Tyrus en de zeelieden amforen met wijn en olijfolie naar de kust begonnen te dragen, opende zich een vreemd beeld voor hun ogen. De markt was gevuld met mensen. Op de melodieuze klanken van fluiten sprongen enkele tientallen mensen gemakkelijk op en probeerden het muzikale ritme te volgen. Toen wierpen ze zich plotseling, alsof ze het bevel hadden gegeven, op de grond en begonnen ze heen en weer te rollen. De Grieken waren stomverbaasd, hoewel ze al veel hadden gehoord over de vreemde gebruiken van de Feniciërs. Er waren verhalen dat de Kanaänieten - zoals de inwoners van Fenicië werden genoemd - bloeddorstige goden aanbaden, hun eigen kinderen aan hen offeren, levend verbrandden gevangenen die waren gevangengenomen tijdens oorlogen en piratenaanvallen. De oude Griek legde zijn kameraden uit dat de Feniciërs op de pier bidden tot een van hun belangrijkste goden, Melkart. Tot bezinning gekomen, haastten de matrozen zich opnieuw langs de houten bruggen van het schip naar de kust en terug: als je stopt bij elke curiositeit in het buitenland, ontvang je geen inkomsten uit handelsreizen ...
De Grieken, zou je kunnen zeggen, hielden niet van de Feniciërs. Veel Fenicische overtuigingen en gebruiken leken hun wild. Fenicische kooplieden waren hecht, en al te vaak kwamen Fenicische en Griekse piraten en kooplieden oog in oog te staan. Toch hebben de Grieken veel overgenomen van de Feniciërs, met name de liefde voor verre zeereizen, vol gevaar en avontuur. De Feniciërs waren de eersten die de Zuilen van Hercules bereikten (zoals de Straat van Gibraltar in de oudheid werd genoemd) en vertelden de Grieken over de landen aan de oevers van de grote oceaan.
De Feniciërs werden de leraren van de Grieken in de moeilijke kunst van het handelen. De meegaande Grieken leerden de taal van hun meer ervaren partners. Het is bekend dat in het oud-Grieks de woorden "goud", "wijn", "kleding", "sluier", "linnen", "mes", "zwaard", "doek" Fenicische wortels hebben. De Grieken leenden het alfabet ook van de Feniciërs, veranderden het en pasten het aan hun eigen taal aan.
https://velopiter.spb.ru/profile/73456-algransed/?tab=field_core_pfield_1
https://forum.nanocad.ru/index.php?/profile/79729-algransed/&tab=field_core_pfield_11
https://forum.nanocad.ru/index.php?/profile/79732-verand/&tab=field_core_pfield_11
https://homenet.beeline.ru/index.php?/profile/980210-algransed/&tab=field_core_pfield_21
https://imgur.com/user/andrewrabin786/about
https://imgur.com/user/barb198/about
https://imgur.com/user/kochmar/about
https://coub.com/algransed
https://coub.com/svettorb
https://coub.com/verand250
https://coub.com/alexbildre
http://worldcrisis.ru/crisis/algransed
https://labrador.ru/ipb/profile/62366-alex-gransed/?tab=field_core_pfield_18
https://forum.antichat.ru/members/384378/
https://forum.antichat.ru/members/384381/
http://portal.do.mrsu.ru/forum/?PAGE_NAME=profile_view&UID=193629
https://sdelanounas.ru/blog/alextriders/
https://render.ru/ru/artist/229906/about
https://www.metal-tracker.com/profile/927071229.html
https://search.skydns.ru/search/?query=https%3A%2F%2Fall-andorra.com%2F&r=1
https://forum.tiguans.ru/members/alextriders.90882/#about
http://player.ru/member.php?u=241516
http://forum.prostobuild.ru/members/alextriders.2352/
http://forum.prostobuild.ru/members/barbar198.2353/
http://forum.prostobuild.ru/members/algransed.2354/
https://htmlforum.io/profile/90013-andrab/?tab=field_core_pfield_12
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/OnaU1By3iiQ
https://groups.google.com/g/all-andorra/c/cr_njaSRR1Q
https://telegra.ph/News-Europe-update-24022021-52-02-23
https://forum.alkad.org/members/algransed.119902/
https://www.synology-forum.ru/index.php?/profile/15362--/&tab=field_core_pfield_12
http://www.xf-russia.ru/forum/members/algransed.26067/
http://www.xf-russia.ru/forum/members/verand.26068/
http://www.xf-russia.ru/forum/members/fedsev1.26069/
http://www.xf-russia.ru/forum/members/alextriders.26077/
http://www.xf-russia.ru/forum/members/alexsim.26078/
https://forum.wbfree.net/index.php?members/algransed.20689/
https://forum.rmnt.ru/members/algransed.112049/
De rampen die Israël en Juda overkwamen, leidden tot een pijnlijke en tragische zoektocht naar de ziel. Een grote rol hierin was weggelegd voor de zogenaamde "profeten", die een nieuwe religieuze en politieke beweging leidden, eerst in Palestina, en vervolgens onder de Joden die zich in de 6e-5e eeuw in Babylonië vestigden. v.Chr. In hun preken voorspelden ze het lot van het volk, stelden ze onwaarheid en kwaad aan de kaak, verzetten ze zich tegen onrechtvaardige rijkdom en onderdrukking van het volk. De profeten drongen er bij het Joodse volk op aan om God Jahweh te erkennen als de enige God, de schepper die het Joodse volk uitkoos om de waarheid aan de wereld te verkondigen. Ze verklaarden alle problemen door het feit dat de Joden het "verbond" dat Mozes met God Jahweh had gesloten, schonden. Alleen strikte naleving van de geboden die God aan Mozes gaf, kon volgens hen het Joodse volk redden en de vroegere glorie van Israël doen herleven.
De cultus van de God Jahweh wordt voor de Joden een symbool van nationale eenheid, en het herstel van de nationale onafhankelijkheid is onlosmakelijk verbonden met het herstel van de tempel van Jahweh in Jeruzalem. Daarom, nadat Cyrus II de joden had toegestaan naar hun vaderland terug te keren, werden de priesters van de tempel in Jeruzalem de hoogste religieuze en politieke autoriteit in Judea.
De hele verdere geschiedenis van het Joodse volk is een eindeloze felle strijd voor onafhankelijkheid. Na de verovering van de Iraanse staat door Alexander de Grote, werd Judea een deel van zijn staat en werd vervolgens afwisselend de prooi van Ptolemeïsch Egypte of de heersers van de Seleucidische staat.
Het innerlijke leven van Judea III-II eeuwen. v.Chr. stond onder grote spanning. Onder de controle van de Hellenen, werd het sterk beïnvloed door de Griekse cultuur. Verschillende delen van de Joodse samenleving behandelden dit verschillend. Er was een acute vraag of het Joodse volk zijn isolement moest handhaven en zich strikt aan het "verbond" moest houden, of open moest staan voor de perceptie van het Hellenisme. In 167 v.Chr De Seleucidische koning Ayati-oh IV verbood, onder bedreiging met de dood, de uitvoering van de wetten van Jahweh. Dit was de aanzet voor het begin van de Makkabeeënoorlog (167-142 v.Chr.). De strijd werd geleid door Mattatnya van de Hasmonese priesterfamilie en zijn zonen. De oorlog, genoemd naar een van zijn zonen, Judas Makkabee, eindigde met de onafhankelijkheid. Onder het bewind van de heersers van de Hasmonese dynastie (142-76 v. Chr.) leek een sterke staat van David herboren te worden. De Hasmoneërs omvatten heel Palestina in de staat en het begon de kenmerken van een Hellenistische monarchie te krijgen. De overwinning versterkte het geloof van de Joden in de effectiviteit van de overeenkomst met Jahweh, in hun “uitverkorenheid”. Maar veranderingen in het economische en politieke leven van de samenleving vroegen ook om echte innovaties die kansen zouden bieden voor dialoog met de buitenwereld.
De tijd die aan Judea was toegewezen voor de vrije ontwikkeling van zijn cultuur en staat is echter verstreken. in 63 v.Chr De Romeinse generaal Pompeii viel Palestina binnen. Na een belegering van drie maanden nam hij Jeruzalem in en werd Palestina een Romeinse provincie. Judea behield enige tijd nominaal zelfbestuur en veranderde toen uiteindelijk in een Romeinse provincie met een procureur aan het hoofd.
Toetreding tot het Romeinse Rijk veranderde de aard van de strijd tussen de verschillende facties binnen Judea niet, maar verergerde deze alleen maar. De hogere geestelijken en grootgrondbezitters vormden de 'partij' van de Sadduceeën, die pleitten voor samenwerking met de Romeinse autoriteiten en zich verzetten tegen een al te onbeduidende naleving van het 'verbond'. Hun onverzoenlijke tegenstanders, de Farizeeën, eisten de strikte uitvoering van de wil van God, maar vochten niet consequent tegen de Romeinen (daarom werd het woord "Farizeeër" synoniem met een hypocriet).
Onder het gewone volk van Judea in deze tijd wordt het geloof in de naderende komst van de verlosser, de messias, de boodschapper van God Jahweh, die de mensen zal redden van de onderdrukking door vreemden en het koninkrijk van de waarheid op aarde zal vestigen, steeds wijd verspreid. De meest felle en consequente verdedigers van deze ideeën waren de Zeloten en Essenen, die een grote rol speelden in de opkomst van het christendom. De Romeinen noemden de Zeloten "sicarii" (moordenaars), omdat. ze gebruikten terroristische strijdmethoden. De onophoudelijke strijd tussen deze religieuze en politieke groepen, mislukte pogingen tot opstanden leidden tot een tragische explosie in Judea - de Joodse Oorlog (66-70 n.Chr.).
in 66 na Christus in de stad Caesarea vond een botsing plaats tussen het gehelleniseerde deel van de bevolking, gesteund door de procureur Gesius Florus, en de aanhangers van het "verbond". Als reactie hierop werd het Romeinse garnizoen in Jeruzalem afgeslacht, en de opstand trok door heel Judea. Keizer Nero stuurde troepen onder bevel van Titus Flavius Vespasianus tegen de rebellen (zie art. "Romeinse keizerlijke dynastieën"). De Romeinen stuitten op felle tegenstand, maar veel van de Farizeeën die aan de opstand deelnamen, schrokken van de omvang ervan en trokken naar de kant van Rome. Onder hen was de militaire leider Flavius Josephus, die later de 'Geschiedenis van de Joodse oorlog' schreef. Hij kwam uit een adellijke joodse familie die behoorde tot een invloedrijk priesterschap in Jeruzalem. Na een reeks nederlagen te hebben geleden, gaf Josephus zich over aan de Romeinen en hielp hen bij de verovering van Judea.
In 70 belegerde Titus, de zoon van Vespasianus, Jeruzalem met een enorm leger. De inwoners van de stad verdedigden zich met buitengewone moed. De tragedie van de stad in het verhaal van Josephus Flavius wordt met verbazingwekkende kracht beschreven. Mensen, uitgeput door honger en ziekte, stierven op straat. Toen de stad zich overgaf, beval Titus het met de grond gelijk te maken. De tempel in Jeruzalem werd verwoest en het werd de Joden, op straffe van de dood, verboden de stad binnen te gaan. De overlevende bevolking werd als slaaf verkocht.
60 jaar lang stond het tiende Romeinse legioen, beroemd om zijn wreedheid, in het verwoeste Jeruzalem. Keizer Hadrianus kwam tijdens een reis naar de oostelijke provincies op het idee om het probleem van Palestina op te lossen door de gedwongen assimilatie van de Joden. In 131 stichtte hij de kolonie Aelia Capitolina in Jeruzalem, en op de plaats van de verwoeste tempel wilde hij een heiligdom bouwen voor Capitolijnse Jupiter.
De ontheiliging van de heilige plaats bracht de joden in 132 tot een nieuwe opstand. Het werd geleid door Simon Bar-Kokhba ("zoon van de ster"). Hij bevrijdde Jeruzalem en het grootste deel van Palestina voor een korte tijd en riep zichzelf uit tot koning van Israël. Adrian stuurde zijn commandant Julius Severus tegen de rebellen, die opnieuw Palestina bezetten en in 136 het laatste fort van de rebellen veroverden - Betar. Bar Kochba stierf in Betar en de overlevenden werden als slaaf verkocht of vluchtten het land uit, dat genadeloos werd verwoest.
De Tweede Joodse Oorlog voltooide de verspreiding van de Joden over de hele wereld. Reeds de Babylonische ballingschap markeerde het begin van de zogenaamde diaspora - verspreiding. Tijdens de Iraanse en Hellenistische periode veranderde gedwongen ballingschap in vrijwillige emigratie. Grote Joodse kolonies bestonden in Babylon, in Egypte op het eiland Elephantine en in Alexandrië, in Rome was er ook een vrij belangrijke Joodse gemeenschap. Na de opstand van Bar Kochba trok de diaspora over Griekenland, Macedonië en Cyrenaica.
De Griekse geograaf Strabo schreef: "Joden wonen in bijna alle steden, en het is niet gemakkelijk om een plek in de wereld te vinden waar vertegenwoordigers van deze stam niet zouden wonen." Religieuze en nationale gevoelens, verergerd door het tragische lot van hun thuisland, bonden de Joden van de diaspora met sterke banden en lieten hen niet toe om op te lossen tussen de volkeren waartoe hun lot hen wierp.
Con lo sviluppo delle ostilità con l'Inghilterra, sempre più americani, inclusa Washington, giunsero alla conclusione che fosse necessario separare le colonie dalla madrepatria. Il 4 luglio 1776, il Congresso adottò la Dichiarazione di Indipendenza, annunciando l'emergere di un nuovo stato: gli Stati Uniti d'America. Tuttavia, la svolta decisiva nella guerra arrivò dopo la conclusione dell'alleanza franco-americana nella primavera del 1778. I francesi fornirono armi e vestiti all'esercito americano. Il famoso comico francese Beaumarchais è stato particolarmente attivo nell'organizzazione degli aiuti. Con la partecipazione dell'esercito francese, una vittoria decisiva fu ottenuta nella battaglia di Yorktown. Dopo aver compiuto una marcia di 750 chilometri da New York a Yorktown, le truppe franco-americane al comando di Washington circondarono e il 19 ottobre 1781 costrinsero gli inglesi, guidati da Lord Cornwallis, ad arrendersi. Furono fatte prigioniere oltre 8.000 persone, che rappresentavano un quarto di tutte le truppe britanniche in Nord America. Dopo di che, la guerra era effettivamente finita, anche se il Congresso ha adottato una risoluzione per porvi fine solo il 19 aprile 1783.
Dopo essersi ritirato il 23 dicembre 1783, Washington si ritirò di nuovo a Mount Vernon, con l'intenzione di trascorrervi il resto della sua vita in pace. Rifiutò indignato le ripetute proposte di utilizzare l'esercito per stabilire una monarchia nel paese, poiché riconosceva sempre la supremazia del potere civile sui militari ed era un sostenitore della repubblica.
Dopo aver sconfitto l'Inghilterra, il giovane paese si trovò in una posizione estremamente difficile. Con la scomparsa del pericolo di guerra, i legami che tenevano insieme i 13 stati americani si spezzarono. A causa degli otto anni di guerra, la situazione finanziaria ed economica del paese è peggiorata. Per salvare il giovane Stato era necessario adottare una costituzione che ne decretasse l'unità e stabilisse la legge e l'ordine nel paese.
La Convenzione di Filadelfia, aperta il 25 maggio 1787, elaborò una simile costituzione americana, Washington fu eletta all'unanimità presidente della Convenzione. Sebbene non fosse tra i principali artefici della costituzione, fu solo grazie alla fermezza del suo carattere che un accordo fu raggiunto e infine adottato. Secondo la costituzione, il capo dello stato doveva essere il presidente. Nelle elezioni del febbraio 1789, George Washington fu eletto primo presidente degli Stati Uniti.
Washington fu presidente per otto anni, da quando nel 1793 fu rieletto per un secondo mandato. La sua presidenza è stata segnata dalla prudenza e dal buon senso che hanno sempre contraddistinto Washington. Ha cercato di stare lontano dalla lotta in corso di partito e ha sottolineato la sua posizione di presidente dell'intero paese. Grande è l'importanza di Washington nell'organizzazione del lavoro degli organi di governo. Su sua iniziativa sono stati adottati i primi 10 emendamenti alla Costituzione degli Stati Uniti, chiamati "Bill of Rights". Hanno legiferato le libertà democratiche fondamentali.
Nel settembre 1796 Washington si rivolse al governo e al popolo degli Stati Uniti con un messaggio passato alla storia come il discorso di addio. In questo testamento, il presidente uscente ha parlato della necessità di rafforzare costantemente l'unità degli Stati, combattere la corruzione, risparmiare fondi pubblici ed evitare di mantenere un grande esercito. In politica estera, Washington consigliava di evitare alleanze politiche e di mantenere solo relazioni commerciali con altri paesi.
Quando il secondo mandato di Washington come presidente terminò, si ritirò a Mount Vernon e trascorse gli ultimi anni della sua vita a prendersi cura delle sue piantagioni. Morì il 14 dicembre 1799 per un raffreddore.
Le basi della struttura sociale e statale degli Stati Uniti furono poste durante la Guerra d'Indipendenza e successivamente sancite nella costituzione. Il più grande servizio di George Washington al paese fu che, sotto il suo comando, la lotta per l'indipendenza fu vinta e, come risultato delle sue azioni decisive, fu adottata la costituzione americana. Non c'è da stupirsi che uno dei suoi contemporanei abbia affermato che George Washington è stato il primo in guerra, il primo al mondo e il primo nel cuore dei suoi compatrioti.
Alla fine del XVIII sec. La Francia ha vissuto un profondo sconvolgimento sociale chiamato Rivoluzione francese.
Pochi anni prima di lei, la vita del regno poteva sembrare pacifica e calma. Nulla sembrava presagire un cambiamento.
La popolazione del paese a quel tempo era divisa in tre tenute. Il potere era concentrato nelle mani di due classi privilegiate: la nobiltà e il clero. Tutti gli altri cittadini, che costituivano il 96% della nazione, contadini, semplici cittadini, artigiani, commercianti, industriali, appartenevano al cosiddetto "terzo potere". Il terzo stato sopportava il peso maggiore delle tasse, ma in materia di governo la sua voce non significava nulla.
I ricchi del terzo stato vivevano in un'ansia costante. Hanno investito i loro soldi in titoli di stato, ma il potere reale non ha riferito loro nella loro spesa di denaro. Ogni giorno potrebbe portare agli investitori (affittuari) notizie di rovina.
I contadini erano irritati e oppressi da innumerevoli doveri feudali. Il contadino era, come una ragnatela, impigliato in varie restrizioni: non poteva pascolare il bestiame, attraversare un fiume, attraversare un ponte, vendere merci al mercato, pescare, macinare grano, scavare un pozzo senza pagare un'altra tassa predatoria al locale nobile. Un odio particolare era causato dal diritto alla caccia, uno dei più umilianti per i contadini. Solo un nobile poteva cacciare selvaggina su qualsiasi terreno circostante, calpestando i raccolti dei contadini. Il contadino non aveva il diritto di uccidere la selvaggina, sebbene distruggesse i suoi raccolti. Poteva falciare l'erba dei suoi prati solo quando le pernici non correvano il pericolo di cadere sotto la falce. Era obbligato a lasciare loro aree non falciate.
Anche i francesi istruiti del terzo stato non erano sostenitori del vecchio ordine. Furono preparati per la rivoluzione dalla filosofia francese del 18° secolo. I filosofi illuministi Voltaire, Montesquieu, Rousseau, Diderot, d'Alembert nei loro scritti hanno esposto argutamente e acutamente ordini e pregiudizi obsoleti.
Le ragioni che hanno spinto la rivoluzione, come si vede, erano piuttosto profonde.
La ragione della rivoluzione era il disavanzo del bilancio statale. In poche parole, il tesoro reale non poteva sbarcare il lunario.
La stravaganza della corte e l'incuria dei ministri portarono nel 1788 il debito del bilancio statale della Francia a 140 milioni di lire (per questa cifra a quei tempi era possibile acquistare una dozzina di palazzi reali). Tuttavia, la situazione non era disperata - bastava tassare le classi privilegiate - la nobiltà e il clero, per rafforzare l'edificio in frantumi della monarchia. Tuttavia, le due classi superiori si rifiutarono ostinatamente di rinunciare a parte del loro reddito.
In queste condizioni, il governo reale decise di convocare gli Stati Generali, un antico corpo di feudi che non si riuniva dal 1614. Le opinioni dei consiglieri del re Luigi XVI su questo tema furono divise, i loro voti furono divisi equamente. Il caso è stato deciso dal voto dello stesso re, chiesto la convocazione degli Stati Generali - avendo superato la bilancia, è diventato il "sassolino" che ha mosso la valanga.
La decisione di eleggere i deputati degli Stati Generali suscitò fermento in tutto il paese, e in particolare nel terzo stato. Quando gli Stati Generali furono convocati in precedenza, tutte le questioni furono decise da rappresentanti del clero e della nobiltà. Solo se non riuscivano a mettersi d'accordo tra loro, il terzo stato entrava in controversia. Ora il terzo potere rafforzato potrebbe usare il pretesto (deficit di bilancio) per ribaltare l'intero vecchio ordine con l'aiuto degli Stati Generali.
Il compito del Terzo Stato, il deputato Abbé Sieyes, nel popolare pamphlet Cos'è il Terzo Stato? così formulato: “Che cos'è il terzo stato? Tutti. Che cosa è stato finora nel sistema politico? Niente. Cosa vuole essere? Diventa qualcosa."
Il 5 maggio 1789, a 18 km da Parigi, nella Reggia di Versailles, nella cosiddetta "Sala dei piccoli divertimenti", il re aprì una riunione degli Stati Generali. Lungo le pareti del vasto salone in abiti eleganti e tonache c'erano 300 deputati della nobiltà e 300 del clero; Al centro c'erano 600 eletti del terzo stato, modestamente vestiti di nero. Nel suo discorso, il re ha messo in guardia contro "l'eccessiva tensione per l'innovazione" e ha condannato il "fermento generale" e "l'eccitazione delle menti".
Già il secondo giorno degli incontri è sorta una controversia tra i tre feudi degli Stati Generali su una questione che oggi può sembrare irrilevante. Come dovrebbero votare i deputati - senza eccezioni o ciascuna classe separatamente? In effetti, ha fatto una grande differenza. Un voto separato consentirebbe ai nobili e al clero di bloccare qualsiasi proposta radicale del Terzo Stato. I deputati del terzo stato hanno insistito per un voto universale. Le controversie in proposito durarono un mese e mezzo, e pian piano emerse una spaccatura tra i deputati del clero, tra cui molti semplici parroci: il basso clero iniziò a trasferirsi alle posizioni di terzo stato.
Il 20 giugno 1789, i deputati del terzo stato, avvicinandosi all'ingresso principale della sala delle riunioni, incontrarono guardie armate. Il capo della sicurezza ha annunciato loro che la sala era chiusa e come pretesto ha fatto riferimento alle riparazioni.
Ma né gli sbarramenti dei soldati, né il maltempo (pioggia a dirotto) non hanno messo in imbarazzo i deputati: se necessario, l'incontro si terrà anche all'aperto. Nelle vicinanze, la "Sala da ballo" si rivelò libera, entrando nella quale i deputati giurarono solennemente di non disperdersi fino all'adozione della costituzione: la legge fondamentale dello stato, che limita il potere del re e abolisce gli ordini feudali.
Entro la fine di giugno 1789, la resistenza dell'alto clero e della maggioranza della nobiltà fu spezzata e i deputati di tutti e tre i ceti si unirono finalmente nell'Assemblea nazionale. Si autoproclamò Costituente, cioè che istituisce la nuova statualità della Francia.
Molti giornali scrivevano con ammirazione in quei giorni che la Rivoluzione francese, senza versare una sola goccia di sangue, si avvicinava a una felice conclusione. Ma dalla fine di giugno, la corte reale iniziò il movimento di truppe dislocate intorno alla capitale, trascinandole a Parigi ea Versailles. Allo stesso tempo, il re ha licenziato tutti i ministri che simpatizzavano con l'Assemblea nazionale. Crescevano i disordini tra la popolazione parigina: ogni scintilla accendeva le persone. In uno di questi giorni, una giovane giornalista, Camille Desmoulins, è saltata su un tavolo in strada davanti a una folla ed ha esclamato "Alle armi!" Centinaia di voci gli risposero "Alle armi!" Gridando: "Abbiamo bisogno di un segno di identificazione!", In un impeto di ispirazione, Desmoulins strappò una foglia verde - "il colore della speranza" - da un albero e l'attaccò al suo cappello. Immediatamente, i copricapi di molti cittadini dalla mentalità rivoluzionaria furono decorati con pezzi di tessuto verde.
L'energia della gente cercava uno sbocco. In città si sparse la voce che la cupa fortezza-prigione della Bastiglia sarebbe diventata il luogo di concentramento delle truppe a Parigi, che i suoi cannoni erano puntati sulla città. Dopo aver sequestrato l'armeria, il popolo parigino iniziò a prepararsi a prendere d'assalto la cittadella. L'oggetto dell'aggressione era stato scelto con precisione: tutti i possedimenti odiavano ugualmente il sinistro simbolo dell'arbitrarietà.
Il 14 luglio 1789 una folla armata circondò la prigione. In un primo momento, gli assedianti cercarono di ottenere la resa della fortezza con mezzi pacifici e inviarono tregua per i negoziati. Tuttavia, sono stati accolti con colpi di fucile. Ciò provocò la furia della folla, le catene dei ponti levatoi furono mozzate e gli assedianti fecero irruzione nella fortezza. Allo stesso tempo, sono morti un centinaio di aggressori. Sette prigionieri furono rilasciati; erano per lo più donne di facili costumi e malate di mente, che sono state trasferite d'urgenza in un altro centro di detenzione. Il popolo fece a pezzi il comandante della Bastiglia Delaunay.
Nella notte tra il 14 e il 15 luglio, il duca di La Rochefoucauld-Lian-Cours svegliò Luigi XVI e lo informò della presa della Bastiglia. Alla domanda del re: "Ebbene, questa è una rivolta?", il duca rispose: "Sire, questa è una rivoluzione". Dopo aver riflettuto, il re ha adottato la decisione di cedere alla corrente rivoluzionaria "in modo che non venga versata una sola goccia di sangue popolare". Dopo aver visitato Parigi, si decorò il cappello con una coccarda rivoluzionaria ed espresse la sua approvazione per quanto era accaduto. Ricevette un ricevimento solenne. Il giorno della Bastiglia il 14 luglio è una festa nazionale in Francia. L'edificio della prigione stesso fu distrutto poco dopo l'assalto alla fortezza. Sopra la piattaforma dove si trovava la prigione, c'era un'iscrizione "Qui ballano".
Il 6 agosto 1789 l'Assemblea Costituente adottò un decreto che abolì i diritti feudali della nobiltà, pur lasciando intatti i vasti possedimenti fondiari dei nobili. I doveri feudali furono aboliti non gratuitamente, ma per un grosso riscatto. In realtà, però, i contadini non pagarono mai il riscatto prescritto. Dopo aver letto la prima riga del decreto "L'Assemblea Costituente abolisce completamente l'ordine feudale", la maggior parte di loro giunse alla ferma convinzione che da quel giorno in poi non dovessero nulla ai loro signori.
I Fenici furono i primi ad allungare i fili delle relazioni commerciali attraverso il Mar Mediterraneo, intrecciandoli in una rete frequente. Determinarono le stagioni convenienti per la navigazione a lunga distanza, esplorarono baie appartate protette dai venti e sistemarono porti convenienti. Le navi di Tiro, con le prore ornate di teste di cavallo in legno, tesero a lungo i fili che univano l'Egitto e la Sicilia, Cipro e l'Iberia, come anticamente era chiamata la Penisola Iberica. Ma i Fenici non potevano fare il passo successivo e unire, come i Greci, tutte le terre del Mediterraneo in un unico spazio culturale. Per fare questo, apparentemente non avevano uno stato e una base politica sufficientemente forti. Inoltre, la società fenicia sembrava spaccarsi in due: le classi superiori adottarono facilmente l'alta cultura dell'Egitto e di Babilonia, mentre la gente comune si aggrappava ostinatamente agli antichi costumi e pregiudizi. I Fenici nel corso della loro lunga storia (Bybl esisteva già nella seconda metà del 3° millennio a.C.) hanno cercato di collegare l'incompatibile: volevano rimanere padroni nel mondo dell'oro, dei vasi preziosi, delle porpora, e allo stesso tempo si spingevano oltre l'orizzonte, al di là delle Colonne d'Ercole - dove non ci sono despoti né schiavi.
Alla fine del XIII sec. AVANTI CRISTO. La Palestina divenne la terra promessa per le tribù ebraiche espulse dall'Alta Mesopotamia insieme ad altre tribù semitiche degli Amorrei-Sutii. Per le tribù nomadi venute dal deserto, la Palestina potrebbe davvero sembrare un paradiso, anche se in realtà è un paese di contrasti. Ci sono deserti e valli fertili, altopiani, paludi e montagne con cime innevate. La terra di Canaan (così gli antichi ebrei chiamavano Palestina), in cui il dio Yahweh ordinò ad Abramo, il leggendario antenato di tutte le tribù ebraiche, aramaiche e arabe, di recarsi, si rivelò un trafficato crocevia. L'attraversavano importanti rotte commerciali, che collegavano le civiltà dell'antichità. Il desiderio di ottenere benefici associati alla capacità di controllare il commercio di una vasta regione spinse le potenze dell'Antico Oriente insieme nel tentativo di stabilire il dominio sulla Palestina. Era un campo di battaglia costante, lungo i suoi percorsi vi era un movimento incessante non solo di carovane commerciali, ma anche di truppe delle parti belligeranti. A un certo punto dello sviluppo del popolo ebraico, questa circostanza predeterminò molto nel suo destino storico.
La storia del popolo ebraico si riflette nella Bibbia, una raccolta unica di tradizioni e trattati mitologici e religiosi, cronache storiche e storie romantiche. Ma è impossibile ricostruire dai testi della Bibbia come si sono sviluppati gli eventi durante la comparsa delle tribù ebraiche in Palestina. Secondo la Bibbia, prima di venire in Palestina, gli israeliti, discendenti del nipote di Abramo, Giacobbe (il suo secondo nome è Israele), si stabilirono in Egitto. Lì caddero in schiavitù. Dio Yahweh udì il gemito del popolo oppresso e invocò Mosè, un ebreo della "tribù" (tribù) di Levi, per condurre il popolo d'Israele fuori dall'Egitto. Sul monte Sinai, Yahweh apparve a Mosè e gli diede dieci comandamenti: divieti e comandi che regolano il comportamento umano davanti a Dio. Fu stipulata un'alleanza tra il popolo d'Israele e Dio. Il popolo promise di fare la volontà di Dio, per la quale il Signore diede loro il paese di Canaan. La violazione del "patto" minacciava di crudeli punizioni, fino al completo sterminio del popolo. Mosè non era destinato a mettere piede nel paese di Canaan. La Bibbia nomina Giosuè come il capo delle tribù ebraiche apparse in Palestina. Gli scienziati considerano la storia biblica del soggiorno degli ebrei in Egitto e l'esodo da esso un mito che non è confermato da fonti storiche. Mosè e Giosuè sono gli stessi, ovviamente, eroi mitici, come l'eroe Sansone, che, come è raccontato nella Bibbia, sconfisse l'esercito nemico con una mascella d'asino.
L'insediamento delle tribù ebraiche in Palestina avvenne in una dura e lunga lotta con gli antichi abitanti di questa terra, i Cananei, i Semiti, che parlavano una lingua vicina all'ebraico. Allo stesso tempo, gli ebrei hanno dovuto combattere i nomadi che avanzavano dal deserto. Gli Ittiti e l'Egitto cercarono di soggiogare l'antica Palestina alla loro influenza. Il pericolo radunò le tribù ebraiche e accelerò il processo di trasformazione dell'unione delle tribù in uno stato. Nel XIII sec. AVANTI CRISTO. i Filistei invasero la Palestina, partecipanti al reinsediamento dei "popoli del mare" - tribù di varia origine che distrussero il potente stato ittita e costrinsero l'Egitto a difendersi dal loro assalto. Così, la terra di Canaan per qualche tempo si è liberata della dolorosa attenzione delle grandi potenze vicine, che ha permesso di creare uno stato di Israele piuttosto forte in Palestina. Il tempo della sua esistenza è la pagina più amata della sua storia dal popolo ebraico, il suo periodo d'oro.
12 "tribù" di Israele si unirono per combattere i filistei, che riuscirono a prendere piede sulla fertile fascia costiera della Palestina. Gli israeliti scelsero Saul dalla “tribù” di Beniamino (circa 1030 aC) come loro re. Saul vinse una serie di vittorie sui filistei e li scacciò dalla maggior parte della Palestina. Ma poi iniziarono le battute d'arresto, causate dalle pretese al potere dell'ambizioso e intelligente Davide della tribù di Giuda. Quando Saul ei suoi figli morirono combattendo i filistei, il genero di Saul, Davide (1004 aC), fu eletto re. Espulse i conquistatori dal paese, soggiogò le ultime città-stato cananee indipendenti e nel 995 a.C. li prese inespugnabili, situata sulla città rupestre di Gerusalemme. Questa città divenne la capitale del suo stato, i cui confini si espansero notevolmente. David ora controllava tutti i commerci tra l'Egitto e la Mesopotamia. Sotto di lui Gerusalemme divenne non solo il centro politico, ma anche religioso di Israele. Qui fu trasportata l'Arca dell'Alleanza, uno scrigno sacro, in cui, secondo le idee degli ebrei, risiedeva invisibilmente il potere magico del loro aspro Yahweh, che divenne la divinità suprema del pantheon ebraico.
La Bibbia dice che Davide aveva una progenie numerosa e litigiosa, con la quale il vecchio re non poteva far fronte. Già durante la sua vita iniziarono a corte intrighi e lotte per il potere. Dopo la morte di Davide, suo figlio minore Salomone, dopo aver ucciso suo fratello e i suoi seguaci, nel 965 a.C. divenne re d'Israele. Salomone si rivelò un energico sovrano e un abile diplomatico. Avendo ereditato uno stato ricco e forte, ne aumentò il potere. Salomone fece un'alleanza con l'Egitto e la Fenicia, stabilì il controllo sul Golfo di Akoba nel Mar Rosso, vi costruì un porto e, insieme ai Fenici, si dedicò al commercio marittimo. Furono erette potenti fortezze in tutto il paese ea Gerusalemme, con l'aiuto di architetti e artigiani fenici, furono costruiti un palazzo reale e un tempio del Dio Yahweh. La costruzione, grandiosa per un piccolo paese, con numerosi funzionari e truppe mercenarie richiedeva molto denaro. Sotto Salomone, il regno d'Israele introdusse un unico sistema fiscale, decime e dazi sul lavoro. La tribù di Giuda, da cui provenivano Davide e Salomone, ricevette una serie di privilegi, che causarono malcontento tra le altre tribù. Inoltre, l'Egitto, che non voleva rafforzare lo stato di Israele, iniziò a fornire assistenza a tutti i suoi oppositori. Nel 925 a.C dopo la morte di Salomone, lo stato unito d'Israele si divide in due regni indipendenti e costantemente in guerra tra loro: il regno meridionale - Giuda e quello settentrionale - che mantenne il nome Israele.
Il crollo del Paese è coinciso con l'attacco alla Palestina da parte delle maggiori potenze vicine, che si è concluso con un disastro per il popolo ebraico. Nel 722 a.C Il re assiro Sargon II conquistò Samaria, la capitale del nuovo Israele, devastò la città e portò una parte significativa della popolazione dello stato in Assiria. Il regno d'Israele lasciò per sempre l'arena storica e quelli presi in cattività scomparvero senza lasciare traccia tra la popolazione dello stato assiro.
La Giudea rimase distaccata dall'invasione assira e mantenne la sua indipendenza. Nel 7° secolo AVANTI CRISTO. L'Assiria inizia a indebolirsi e nel regno di Giuda c'è speranza per il ripristino del suo antico potere. Ma sulle orme dell'Assiria seguì prima l'Egitto, e poi Babilonia. Nel 586 a.C Il re neobabilonese Nabucodonosor II prese la capitale della Giudea, Gerusalemme, distrusse il tempio del dio Yahweh e portò una parte significativa della popolazione a Babilonia. Iniziò così la famosa cattività "babilonese". Gli ebrei reinsediati in Babilonia non persero la nazionalità, come accadde con gli israeliti che furono portati in Assiria, principalmente perché l'esilio non durò a lungo. Già nel 538 a.C. Il re iraniano Ciro II, dopo la cattura di Babilonia, permise agli ebrei di tornare in patria.
I disastri che hanno colpito Israele e Giuda hanno portato a una dolorosa e tragica ricerca interiore. Un ruolo importante in questo spettava ai cosiddetti "profeti", che guidarono un nuovo movimento religioso e politico, prima in Palestina, e poi tra gli ebrei reinsediati in Babilonia durante il VI-V secolo. AVANTI CRISTO. Nei loro sermoni predicevano il destino del popolo, denunciavano la menzogna e il male, si opponevano alla ricchezza ingiusta e all'oppressione del popolo. I profeti hanno esortato il popolo ebraico a riconoscere Dio Yahweh come l'unico Dio, il creatore che ha scelto il popolo ebraico per annunciare la verità al mondo. Hanno spiegato tutti i problemi con il fatto che gli ebrei hanno violato il "patto" concluso da Mosè con Dio Yahweh. Solo la stretta osservanza dei comandamenti dati da Dio a Mosè potrebbe, secondo loro, salvare il popolo ebraico e far rivivere l'antica gloria di Israele.
Il culto del Dio Yahweh diventa per gli ebrei un simbolo di unità nazionale, e il ripristino dell'indipendenza nazionale è indissolubilmente legato al restauro del tempio di Yahweh a Gerusalemme. Pertanto, dopo che Ciro II permise agli ebrei di tornare in patria, i sacerdoti del tempio di Gerusalemme divennero la più alta autorità religiosa e politica della Giudea.
L'intera storia successiva del popolo ebraico è una feroce lotta senza fine per l'indipendenza. Dopo la conquista dello stato iraniano da parte di Alessandro Magno, la Giudea divenne parte del suo stato, per poi diventare alternativamente preda dell'Egitto tolemaico o dei governanti dello stato seleucide.
La vita interiore della Giudea III-II sec. AVANTI CRISTO. era di grande tensione. Essendo sotto il controllo degli Elleni, fu fortemente influenzato dalla cultura greca. Diverse sezioni della società ebraica lo trattavano in modo diverso. C'era una domanda acuta se il popolo ebraico dovesse mantenere il proprio isolamento, osservando rigorosamente il "patto", o aprirsi alla percezione dell'ellenismo. Nel 167 a.C il re seleucide Ayati-oh IV, minacciato di morte, vietò l'attuazione delle leggi di Yahweh. Questo fu l'impulso per l'inizio della guerra dei Maccabei (167-142 aC). La lotta è stata guidata da Mattatnya della famiglia sacerdotale asmonea e dai suoi figli. La guerra, intitolata a uno dei suoi figli, Giuda Maccabeo, si concluse con l'indipendenza. Sotto il governo dei sovrani della dinastia degli Asmonei (142-76 aC), sembrò rinascere un forte stato di David. Gli Asmonei includevano tutta la Palestina nello stato e iniziò ad acquisire le caratteristiche di una monarchia ellenistica. La vittoria rafforzò la fede negli ebrei nell'efficacia dell'accordo con Yahweh, nella loro “scelta”. Ma i cambiamenti nella vita economica e politica della società richiedevano anche vere innovazioni che aprissero opportunità di dialogo con il mondo esterno.
Ik ben Sanherib, de grote koning, de machtige koning, de koning van de bewoonde wereld, de koning van Assyrië, de koning van de vier landen van de wereld ... ”, - zo begint de Assyrische koning Sanherib het verhaal van zijn militaire campagnes. Hij beval de meesters om deze trotse woorden op de steen te schrijven, zodat de glorie van zijn macht voor altijd bewaard zou blijven...
De beelden van de Assyrische koningen die in volle groei uit steen zijn gehouwen, zijn tot ons gekomen; hun gezichten en figuren drukken kracht uit, vastberadenheid om alles op hun pad weg te vegen, om elk obstakel te overwinnen. De blik van de koning is de roofzuchtige blik van een adelaar, de armen met uitpuilende spieren lijken op leeuwenpoten, het weelderige haar op de rug is de manen van een leeuw, de koning staat onwankelbaar op de grond, als een stier...
Waarschijnlijk waren er in de oudheid geen mensen die kracht en macht aanbaden zoals de Assyriërs. De woorden van koning Sanherib waren niet opschepperig. Tijdens zijn regering (ongeveer 700 voor Christus) maakten Babylonië, Syrië, Palestina met Judea en bepaalde regio's van Transkaukasië deel uit van de Assyrische staat. Onder de erfgenamen van Sanherib annexeerde Assyrië ook enige tijd Egypte en Elam. Sanherib en zijn erfgenamen wisten bijna "de hele bewoonde wereld" te veroveren (uiteraard binnen de grenzen die de Assyriërs kenden).
De geschiedenis van Assyrië begon vrij vredig. De oude hoofdstad was de kleine stad Ash-Shur, waaraan de hele staat later zijn naam kreeg. Als we door de straten zouden kunnen lopen, bijvoorbeeld in 1900 voor Christus, zouden we weinig krijgers ontmoeten, maar veel kooplieden. Hoe kwam het dat een kleine handelsstad het centrum werd van een enorme macht die de volkeren van Klein-Azië doodsbang maakte? Laten we samen proberen dit moeilijke verhaal te achterhalen.
Ashur lag in de bovenloop van de rivier de Tigris, waar voornamelijk Semitische volkeren woonden. Handelsroutes van de antieke wereld kwamen hier samen. Van noord naar zuid, in Mesopotamië, brachten ze goud en zilver, koper en tin, en slaven. Graan en plantaardige olie, producten van bekwame ambachtslieden, werden voor verkoop naar de noordelijke landen gestuurd. De inwoners van Assur realiseerden zich uiteindelijk dat ze rijk konden worden door in sommige landen goederen te kopen en in andere door te verkopen. Alleen slimme, sluwe en moedige mensen konden intermediaire handel voeren. De koopman moest de aanvallen van rovers afweren; hij moest kunnen opschieten met de leiders van de wilde stammen van wie hij slaven kocht; hij moest de talen, manieren en gebruiken van vreemde landen kennen, hoffelijk zijn tegen de koningen en hun edelen, want de duurste goederen werden in de koninklijke paleizen verkocht. Voor het gemak van de handel in vreemde landen bouwden kooplieden hun eigen nederzettingen, woonden daar onder de lokale bevolking en keerden slechts af en toe terug naar hun thuisland voor goederen.
In Ashur zelf regelde de rijke koopmanselite alle zaken van de stad. Hoge posities in het stadsbestuur werden ingenomen door priesters van de meest gerespecteerde tempels. Er waren nog geen koningen in Assur. De stad groeide en werd rijk zonder de noodzaak van verre militaire campagnes.
De Assyriërs leefden in de vruchtbare uitlopers van de steppe. Het land leverde hier overvloedige gewassen op zonder extra irrigatie, dus irrigatiekanalen en aarden dammen waren meestal niet nodig. Een grote boerenfamilie cultiveerde hun volkstuin in hun eentje, zonder hulp van buren of de tempel, graasde stieren en schapen in de weidse en vrije omliggende steppen. De Assyrische boer kon zichzelf en zijn gezin voeden, was vrij en onafhankelijk en betaalde relatief weinig belastingen.
Het lijkt misschien vreemd, maar juist door zijn welvaart is het Assyrische dorp door de eeuwen heen nauwelijks veranderd. De primitieve orde, de volledige macht van de vader over alle leden van het gezin, zeer sterke banden tussen de gemeenschappelijke boeren werden er lange tijd in bewaard. De dorpen leverden regelmatig voedselbelastingen en jonge jongens aan de stad om het leger aan te vullen, en de stad bemoeide zich nauwelijks met landelijke aangelegenheden. Een onafhankelijke, welvarende boerenstand was de belangrijkste pijler van de Assyrische staat.
Voor het eerst werd het vredige en rijke leven van Assur rond 1800 voor Christus bedreigd. In die tijd begonnen de naburige staten Babylon en Mari, en later het nieuwe koninkrijk Mitanni en de Hettieten, Assyrische kooplieden uit hun huizen en rijke markten te verdrijven. Lshshur probeerde te vechten, maar hij had niet genoeg kracht voor een ongelijke strijd en hij verloor zijn onafhankelijkheid. Al enkele eeuwen gaat de handelsstad aan de Tigris de schaduw in.
Rond 1350 v. Chr. Assyriërs werden opnieuw onafhankelijk van Mitanni en Babylon dankzij de hulp van hun bondgenoten - de Egyptenaren. Nu was het nodig om de wegen in te nemen die naar de Middellandse Zeekust leidden, naar de rijke Syrische steden. Het belangrijkste onderdeel waren de oversteekplaatsen over de rivier de Eufraat, die geen koopman kon passeren. Om onafhankelijkheid te bereiken en voor hun belangen te vechten, was een gedisciplineerd, goed georganiseerd, sterk leger nodig onder één leiding. Dus de burgemeester van Ashur ("ishshiakkum"), wiens macht werd geërfd, won aan kracht en nam de koninklijke titel aan.
Militair fortuin komt naar de Assyriërs. Ze verpletteren het koninkrijk Mitanni, gelegen in het midden van de Eufraat, annexeren een deel van zijn grondgebied, bouwen forten in de buurt van de rivier en houden gedurende twee eeuwen (1300-1100 v.Chr.) de oversteekplaatsen over de Eufraat die naar de zee leiden. Hierdoor beperken ze de handel van rivalen en innen ze hoge rechten van handelaren. Soms voerde het Assyrische leger lange veldtochten. Toen de koning met grote buit terugkeerde van zo'n veldtocht, bouwde hij vaak een hoofdfort en bewaakte daarin zijn schatten. De laatste en meest luxueuze van deze hoofdsteden was later Nineve, de beroemdste van de Assyrische steden. Het oude Ashur verdwijnt steeds meer naar de achtergrond: de straten van nieuwe steden zijn niet langer gevuld met kooplieden, maar met soldaten.
De militaire successen van de Assyriërs waren schitterend, maar de zwakte van de koninklijke macht had nog steeds effect. Priesters en adel hadden geen sterke koning nodig. Ze zijn gewend het land zelf te besturen. Zelfs de beroemde bevelhebber, de veroveraar van Babylon, koning Tuku-lti-Ninurta I (1244-1208 v.Chr.) werd krankzinnig verklaard en van de troon beroofd, zodra hij probeerde zijn onbeperkte macht in Assyrië te vestigen en prachtige hofceremonies in te voeren volgens naar het Babylonische model. Het land werd nog steeds geregeerd door rijke kooplieden en priesters; ze schonken glorie en buit aan de koning, maar geen macht. In vredestijd sloot de tsaar zich op in zijn schatkistkapitaal en niemand voelde een speciale behoefte aan hem.
Deze orde werd rond 1100 voor Christus verbroken. invasie van nomadische Arameeërs. De Assyriërs verloren alle bezittingen aan de Eufraat, een deel van het gebied aan de Tigris en trokken zich terug naar de nabije uitlopers. De nomaden brachten een nog sterkere klap toe aan de buurlanden. Daarom, toen de Assyriërs herstelden en nieuwe veroveringen begonnen in Klein-Azië (ongeveer 900 voor Christus), hadden ze nog honderd jaar geen waardige rivalen.
Assyrische koningen wisten van de omstandigheden te profiteren en hun macht aanzienlijk te versterken. Ze gebruikten een nieuwe methode van oorlogvoering, die alle volkeren van Klein-Azië bang maakte (zie het artikel "Militaire zaken van het oude Oosten"). De Assyriërs vielen altijd onverwacht en snel aan, als een blikseminslag. Meestal werden geen gevangenen genomen: als de bevolking van de veroverde stad zich verzette, werd deze volledig vernietigd als een waarschuwing voor alle ongehoorzamen. Op zoek naar gehoorzaamheid van de overwonnenen, werden ze beroofd van hun vaderland, waardoor duizenden nieuwe onderdanen van de koning naar andere plaatsen werden gedreven, vaak heel ver weg. Alles werd gedaan om de overwonnen volkeren bang te maken, hun geest te breken, hun wil tot vrijheid. De Assyriërs plunderden decennialang de veroverde landen.
Storia e tempo
Il percorso percorso dall'uomo si trovava in un certo spazio e richiedeva un certo tempo. Prima dell'inizio delle epoche storiche che hanno lasciato fonti scritte - cronache, diari, lettere - le testimonianze più importanti di "località" sono i materiali archeologici ottenuti durante gli scavi di insediamenti e città, strumenti e utensili conservati, resti ossei, disegni su rocce, monete, ecc. d. Tuttavia, è molto difficile determinare il momento del loro verificarsi. Anche se è possibile scoprire la durata dell'esistenza di un oggetto di nostro interesse dagli strati di sedimenti costieri che hanno conservato tracce del cambio delle stagioni, o dagli anelli annuali degli alberi, può essere difficile stabilire la sua età assoluta. Altrettanto incerta fino a poco tempo era la durata dell'esistenza dell'umanità stessa. La scienza è stata in grado di dare una risposta convincente a questa domanda solo penetrando nei segreti del microcosmo, cioè solo nel 20° secolo.
Ci sono due periodi nella storia dell'umanità: il primitivo e il periodo dell'esistenza di società di classi complessamente organizzate. Il primo è durato molte centinaia di migliaia di anni, il secondo non per molto. In tempi primitivi, l'uomo è diventato uomo nel pieno senso della parola, è nata la sua cultura. I collettivi di persone erano relativamente piccoli e semplicemente organizzati, con uno stile di vita primitivo, motivo per cui sono chiamati primari - primitivi. All'inizio, per procurarsi il cibo, le persone erano impegnate nella raccolta e nella caccia, utilizzando strumenti di pietra. Quindi iniziarono a coltivare le piante di cui avevano bisogno per se stessi, allevare animali domestici, costruire abitazioni e creare insediamenti.
Le persone nelle comunità primitive erano uguali nel loro status, con gli stessi diritti e doveri, tra loro non c'erano ricchi e poveri. Le relazioni tra famiglie e individui erano determinate dalla parentela e la norma in questa società era l'aiuto e il sostegno reciproco.
In base ai materiali con cui le persone realizzavano gli strumenti, gli archeologi dividono la storia in tre "età": pietra, bronzo e ferro. L'età della pietra è stata la più lunga: è iniziata circa 2,5 milioni di anni fa e si è conclusa 3 mila anni aC. L'età del bronzo durò più di 2,5 mila anni e approssimativamente a metà del 2° millennio a.C. L'età del ferro è alle porte e noi la stiamo vivendo. Queste età, in particolare l'età del bronzo e del ferro, non si sono verificate simultaneamente in diverse regioni della Terra, da qualche parte prima, da qualche parte dopo. Il periodo più lungo - l'età della pietra - è suddiviso in diverse epoche: l'età della pietra antica, o paleolitico (2,5 milioni - 12.000 anni fa), l'età della pietra media, o mesolitico (12.000-8000 a.C.), la nuova età della pietra, o neolitico (8000-3000 aC).
Quindi, gran parte della storia dell'umanità cade proprio nel periodo della primitività. I numeri raccontano poco alla nostra immaginazione. Se questo periodo colossale viene compresso in un giorno, si scopre che all'inizio della giornata (alle 0000 ore), le persone che conservavano ancora i segni dei loro antenati animali hanno iniziato a fabbricare i primi strumenti. L'"uomo eretto", Pithecanthropus, viveva tra le 14:00 e le 19:00, e l'antica varietà di "Homo sapiens", il Neanderthal, viveva tra le 19:00 e le 23:30. Il tardo periodo dell'età della pietra - il Neolitico - iniziò molto vicino alla fine della giornata, alle 23:55. Alle 23:56 iniziò l'età del bronzo e gli stati con le loro città, la scrittura, la tecnologia in costante sviluppo e una società organizzata in modo complesso apparve, e anche allora solo su minuscole porzioni della Terra, solo 3 minuti fa.
È difficile da credere ora, ma poco più di cento anni fa, le persone credevano che il loro aspetto fosse rimasto immutato dall'apparizione dell'uomo. Naturalmente, era risaputo che popoli diversi differiscono tra loro per cultura, modo di vivere, costumi. Ma tutti erano considerati i discendenti del primo uomo e della prima donna che furono creati dagli dei, indipendentemente dal fatto che fossero gli dei dei cristiani, dei musulmani o dei seguaci degli insegnamenti del Buddha. Quando durante gli scavi sono state trovate ossa umane diverse da quelle moderne, erano considerate i resti di persone particolarmente forti o, al contrario, di persone malate. Negli anni '40. del secolo scorso, furono ritrovate in Germania le ossa di uno degli antenati dell'uomo moderno, un uomo di Neanderthal, che furono scambiati per i resti di un cosacco russo, partecipante alle guerre napoleoniche, e un rispettato scienziato disse che questi erano le ossa di un vecchio malato, anche lui colpito più volte alla testa.
Nel 1859 fu pubblicato il libro di Charles Darwin "The Origin of Species", che non parlava dell'origine dell'uomo, ma suggeriva che anche l'uomo, come altri esseri viventi, potesse cambiare, svilupparsi da forme più semplici a forme più complesse. Da quel momento iniziò una lotta tra coloro che consideravano la possibile origine dell'uomo da una scimmia, ei loro oppositori. Ovviamente non si trattava di gorilla, scimpanzé o oranghi a noi noti, ma di alcune specie estinte, antenati comuni all'uomo e alle scimmie.
Nel 19 ° secolo si conoscevano pochissimi resti degli scheletri dei popoli più antichi. Molti ora sono stati scoperti. I più antichi sono stati trovati in Africa, quindi si ritiene che sia stato in questo continente che l'evoluzione delle grandi scimmie, durata molti milioni di anni, abbia portato alla comparsa dell'uomo. 3,5-1,8 milioni di anni fa, le steppe dell'Africa erano già creature vaganti chiamate Australopithecus - scimmie meridionali. Avevano un cervello piccolo e mascelle enormi, ma potevano già muoversi in posizione eretta e tenere in mano un bastone o una pietra.
Gli scienziati ritengono che i primi strumenti di pietra siano apparsi circa 2,5 milioni di anni fa. Queste erano pietre con spigoli vivi e scaglie da esse. Tali strumenti potrebbero tagliare un ramo, scuoiare un animale morto, spaccare un osso o scavare una radice dal terreno. Colui che li fece ricevette il nome di ^tuttofare* (homo habilis). Ora è considerato il primo rappresentante della razza umana.
Il "tuttofare" si muoveva in piedi e le sue mani erano adattate non solo a tenere un bastone o una pietra, ma anche a fabbricare strumenti. Questi antichi non sapevano ancora parlare; come scimmie, si scambiavano segnali con grida, gesti, smorfie. Oltre ai cibi vegetali, mangiavano la carne degli animali che probabilmente cacciavano. I loro gruppi erano piccoli e consistevano di diversi maschi, femmine con cuccioli e adolescenti.
Circa 1 milione di anni fa apparve una nuova specie: "uomo raddrizzato" (homo erectus), Pithecanthropus, ad es. uomo scimmia. Questa creatura somigliava ancora ai suoi antenati animali. Era coperto di peli, aveva una fronte bassa e arcate sopraccigliari che sporgevano fortemente in avanti. Ma la dimensione del suo cervello era già abbastanza grande, si avvicinava alle dimensioni di un cervello umano moderno. L '"uomo raddrizzato" ha imparato a realizzare vari strumenti dalla pietra: grandi asce della forma corretta, raschietti, taglierini. Con tali strumenti era possibile tritare, tagliare, pianificare, scavare, uccidere animali, togliere loro la pelle, le carcasse del macellaio.
Lo sviluppo delle capacità lavorative, la capacità di pensare, di pianificare le proprie attività ha permesso a queste persone di adattarsi alla vita in diverse condizioni climatiche. Vivevano nelle fredde regioni della Cina settentrionale e dell'Europa, ai tropici dell'isola di Giava, nelle steppe dell'Africa. Durante l'esistenza dell '"uomo rettificato" iniziò l'era glaciale. A causa della formazione dei ghiacciai, il livello dell'Oceano Mondiale è sceso, sono sorti "ponti" di terra tra aree d'acqua precedentemente separate, attraverso le quali le persone sono state in grado di penetrare, ad esempio, nell'isola di Giava, dove si trovavano le prime ossa di Pitecantropo trovato.
I campi erano situati lungo le rive di fiumi e laghi, in luoghi dove vivevano grandi mandrie di animali. I pitecantropo a volte vivevano nelle caverne, ma non nelle profondità, dove era pericoloso, ma all'uscita. Audaci cacciatori, la cui preda erano animali grandi e robusti, guidavano branchi di cervi, tori, elefanti verso scogliere, burroni o gole, dove li uccidevano con lance e pietre. Il bottino è stato diviso tra tutti. I primitivi iniziarono a usare il fuoco, che li riscaldava, li proteggeva dagli animali e li aiutava a cacciare. Sul fuoco iniziarono a cuocere il cibo che prima veniva consumato crudo. La caccia di animali di grossa taglia, la protezione dai pericoli, il trasferimento in nuovi territori: tutto ciò ha richiesto gli sforzi congiunti di molte persone. Le loro squadre dovevano essere sufficientemente numerose e coese. La complicazione del modo di vivere ha portato al fatto che gli anziani hanno iniziato a insegnare ai più piccoli e gli adolescenti sono rimasti più a lungo di prima con i loro genitori e parenti. Queste persone sapevano già come parlare. Eppure, sia il loro sviluppo fisico che quello culturale sono andati molto lentamente: i pitecantropo, come gli strumenti che hanno creato, quasi immutati, sono esistiti per circa 1 milione di anni.
Il ghiacciaio o avanzò da nord o si ritirò; il clima è diventato più freddo e nelle regioni meridionali più umido. La natura ha posto nuovi compiti per le persone, che potrebbero risolvere solo sviluppando la loro cultura ancora molto semplice, accumulando e analizzando l'esperienza. L'impatto dell'ambiente naturale e la complicazione delle attività umane hanno portato alla comparsa circa 250 mila anni fa di un'antica varietà di "uomo ragionevole" - il Neanderthal (dal nome della valle tedesca di Neandertal, dove furono scoperti per la prima volta i suoi resti). . Differiva già poco dall'uomo moderno, sebbene fosse di corporatura rozza, avesse la fronte bassa e il mento spiovente. Secondo uno scienziato, non vorrebbe incontrare una creatura del genere di notte in un parco cittadino. Ma queste persone avevano una mente più vigile e si adattavano meglio alle difficili condizioni dell'era glaciale rispetto ai loro predecessori, i Pitecantropo, che alla fine si estinsero.
I Neanderthal iniziarono a popolare le aree precedentemente deserte dell'Europa meridionale, dell'Asia e dell'Africa. Intraprendenti e coraggiosi, hanno osato arrampicarsi nelle grotte, dove enormi orsi delle caverne andavano in letargo in inverno. L'altezza di questi animali ha raggiunto 2,5 m, lunghezza - 3 m e animali così grandi sono stati uccisi da persone armate di lance, pietre, mazze. Enormi accumuli di ossa di orso sono stati trovati in grotte in Germania, Svizzera, Austria e altri paesi.
I Neanderthal migliorarono gli strumenti inventati dai Pitecantropo. La loro forma è diventata più regolare e varia. I Neanderthal indossavano pelli e sapevano costruire semplici abitazioni, e circa 60mila anni fa impararono ad accendere il fuoco. Il ritmo di sviluppo sta accelerando: la tecnica di lavorazione della pietra viene ora migliorata molto più velocemente di prima. Ricordiamo da quanto tempo esistevano gli strumenti del Pitecantropo e gli strumenti realizzati dai Neanderthal erano in uso per 70mila anni, dopodiché furono sostituiti da quelli più avanzati.
Il livello piuttosto elevato di sviluppo dei Neanderthal e della loro cultura può essere giudicato dal fatto che gli strumenti nelle diverse aree della Terra da loro abitate non erano più identici come prima. In questo momento, una delle caratteristiche della cultura dell'umanità inizia a prendere forma: la sua diversità. Allo stesso tempo, compaiono alcuni segni di differenze fisiche tra gli abitanti di diverse regioni e si formano le razze.
Le relazioni tra le persone nei gruppi in cui vivevano i Neanderthal stanno diventando più forti. Rendendosi conto di appartenere a una catena di generazioni successive, la gente iniziò a seppellire i propri morti. Inoltre, alcuni animali non abbandonano i loro parenti morti: ad esempio, gli elefanti lanciano loro rami. Forse anche gli antenati dei Neanderthal hanno nascosto i loro morti. Le persone hanno scavato buche appositamente dove hanno messo i morti. Spesso le sepolture, e numerose, venivano fatte nelle grotte. Tutti furono sepolti: donne, bambini, vecchi cacciatori. Spesso tali sepolture erano circondate da pietre, armi, il teschio di qualche piccolo animale, in esse venivano lasciati persino fiori. I resti sono stati cosparsi di ocra rossa o pezzi di questo minerale sono stati posti accanto al defunto. Probabilmente, il colore rosso era già percepito come il colore della vita.
Le persone non solo hanno capito la necessità di prendersi cura dei deboli e dei malati, ma hanno avuto l'opportunità di farlo. Affinché una persona gravemente ferita guarisse, era necessario prendersi cura di lui, condividere il cibo con lui. Nelle sepolture si trovano scheletri di persone ovviamente gravemente malate e in una di esse sono stati ritrovati i resti di un uomo senza braccio. Ciò significa che le persone potrebbero già avere cibo a sufficienza per sfamare non solo i bambini in crescita, ma anche i deboli, i malati, gli anziani. Probabilmente, in tali condizioni, iniziarono a prendere forma idee sul bene e sul male nelle relazioni delle persone, ad es. Standard morali.
I Neanderthal furono le prime persone di cui possiamo dire che eseguivano una sorta di riti. Nelle grotte, appositamente raccolti e persino disposti in un certo ordine, si trovano i teschi di orsi. Intorno a loro, a quanto pare, c'erano dei rituali. È interessante notare che anche i teschi umani sono stati trattati in un modo speciale: sono state trovate sepolture separate di teschi in fosse speciali. Naturalmente, è difficile per noi immaginare cosa sia successo nelle grotte attorno a questi teschi. Non c'è modo di giudicare questo dalle usanze anche delle tribù moderne più arretrate, perché i Neanderthal erano i nostri antenati estinti e le peculiarità della loro percezione del mondo, ovviamente, differivano dalla visione del mondo delle persone più sviluppate. Si può presumere che i cacciatori di Neanderthal si considerassero parenti degli orsi, come le persone di epoche successive che credevano nella loro relazione con diversi tipi di animali. Tali rappresentazioni sono chiamate totemismo. Molto probabilmente, i Neanderthal credevano nei poteri magici: la capacità di influenzare persone o altre creature per ottenere da loro le azioni desiderate. Le azioni magiche richiedono la presenza non della persona a cui ci si vuole rivolgere, ma della sua sostituzione simbolica: un'immagine o qualcosa che gli appartiene: un capello, un capo di abbigliamento. Puoi parlare con l'immagine e questa creatura farà quello che vuoi. I capelli di un nemico possono essere bruciati e lui si ammalerà e morirà. Tali semplici rappresentazioni potrebbero essere già nei Neanderthal.
Non è ancora del tutto chiaro come il Neanderthal sia stato sostituito da un tipo moderno di uomo. È noto che apparve all'improvviso in Europa, Sud-est asiatico e Africa. In Palestina sono stati trovati gli scheletri di Neanderthal, più sviluppati degli altri loro parenti, già in possesso dei segni di una persona che un tempo era chiamata Cro-Magnon, e ora preferiscono un nome più generale - *un uomo di tipo moderno* . (È chiamato in latino homo sapiens sapiens - come se "uomo due volte ragionevole" rispetto al Neanderthal, che è solo homo sapiens neandertalensis - "uomo ragionevole di Neanderthal".) Le persone che sostituirono i Neanderthal 40-30 mila anni fa no avevano lineamenti più lunghi, che davano ai loro predecessori un aspetto alquanto bestiale: le loro braccia diventavano meno potenti, le loro fronti diventavano più alte, avevano una sporgenza del mento.
L'aspetto dell'uomo moderno coincide con l'inizio dell'ultimo periodo dell'antica età della pietra, circa 35 mila anni fa. In questa era, che non durò a lungo rispetto alle precedenti - solo 23-25 mila anni, le persone si stabilirono in tutti i continenti, ad eccezione, ovviamente, dell'Antartide. Attraverso i "ponti" sorti a causa delle glaciazioni, penetrarono in Australia. Questo è successo, come si crede, circa 20 mila anni fa. Probabilmente, l'America è stata colonizzata 40-10 mila anni fa: uno dei modi in cui le persone vi penetravano era il fondo dello stretto di Bering, che era terraferma. Pertanto, i veri scopritori di nuovi continenti non furono affatto marinai europei, ma persone dell'età della pietra. A quel tempo, la tecnica di fabbricazione degli utensili in pietra raggiunse un altissimo livello di sviluppo. Molti di essi erano ora costituiti da lastre di forma regolare, che erano separate, “spremute” dai nuclei a forma prismatica. Piatti di diverse dimensioni sono stati sottoposti a un'ulteriore lavorazione, smussando i bordi o rimuovendo sottili squame dalla superficie utilizzando un osso o uno strumento di legno. La pietra più adatta per la fabbricazione di utensili era la selce, che si trova spesso in natura. Sono stati utilizzati anche altri minerali, che si rompono facilmente, erano piuttosto duri e a grana fine. Alcuni piatti simili a coltelli erano così affilati che potevano essere rasati. La tecnica di fabbricazione di strumenti e armi divenne virtuosa. Fu in questo momento che si formarono le forme di molte cose, che in seguito iniziarono a essere fatte di metallo: punte di lancia, pugnali, coltelli.
Gli strumenti in osso - punteruoli, aghi - iniziarono ad essere ampiamente utilizzati. Un dispositivo è stato realizzato con osso e corno, che ha permesso di aumentare la portata di una lancia: un lanciatore di lancia. I prodotti in osso erano decorati con intagli: ornamenti o immagini di animali, che, si credeva, dessero loro un potere speciale.
In quest'epoca, l'arco è apparso in alcuni punti. In totale sono noti circa 150 tipi di pietra e 20 tipi di utensili in osso della tarda età della pietra antica.
Era il tempo dell'ultima glaciazione. Mandrie di mammut, rinoceronti lanosi e bisonti pascolavano dove ora si trovano le città di Francia, Spagna e Russia meridionale. In seguito alle mandrie di animali si trasferirono comunità composte da piccole famiglie - padre, madre, figli. La caccia agli animali forniva non solo carne, ma anche materiale per fabbricare strumenti e ornamenti. I nostri antenati amavano particolarmente le collane fatte di denti di animali. Erano anche impegnati nella cattura del pesce, che abbondava nei fiumi e nei laghi.
La gente ora viveva non solo in caverne o grotte, ma anche in parcheggi, in solide abitazioni. Il materiale per le costruzioni, probabilmente, era spesso legno e pelli, ma ci sono pervenute le rovine di semi-rifugi in ossa di mammut. Enormi ossa e zanne furono usate per costruire la struttura dell'abitazione, che fu poi ricoperta di pelli, rami e parzialmente ricoperta di terra. Le rovine di tali grandi abitazioni, che appartenevano a diverse famiglie, sono state trovate durante gli scavi vicino a Voronezh e in Ucraina.
Il modo di vivere delle persone dell'età della pietra, il livello del loro sviluppo ricorda in parte alcuni aspetti della vita dei popoli che nel recente passato, prima dell'arrivo degli europei, vivevano in Australia, alcune regioni dell'Asia meridionale, del Sud America e Africa. Naturalmente, è impossibile confrontarli direttamente: negli ultimi migliaia di anni, anche persone tagliate fuori dalla civiltà come i nativi dell'Australia hanno accumulato molta esperienza di osservazione, le loro capacità di pensiero si sono sviluppate e la loro percezione del mondo si è ampliato. Eppure, la vita di queste tribù e popoli ci permette di capire in una certa misura come vivevano le persone 30-20 mila anni fa.
Non è ancora del tutto chiaro come il Neanderthal sia stato sostituito da un tipo moderno di uomo. È noto che apparve all'improvviso in Europa, Sud-est asiatico e Africa. In Palestina sono stati trovati gli scheletri di Neanderthal, più sviluppati degli altri loro parenti, già in possesso dei segni di una persona che un tempo era chiamata Cro-Magnon, e ora preferiscono un nome più generale - *un uomo di tipo moderno* . (È chiamato in latino homo sapiens sapiens - come se "uomo due volte ragionevole" rispetto al Neanderthal, che è solo homo sapiens neandertalensis - "uomo ragionevole di Neanderthal".) Le persone che sostituirono i Neanderthal 40-30 mila anni fa no avevano lineamenti più lunghi, che davano ai loro predecessori un aspetto alquanto bestiale: le loro braccia diventavano meno potenti, le loro fronti diventavano più alte, avevano una sporgenza del mento.
L'aspetto dell'uomo moderno coincide con l'inizio dell'ultimo periodo dell'antica età della pietra, circa 35 mila anni fa. In questa era, che non durò a lungo rispetto alle precedenti - solo 23-25 mila anni, le persone si stabilirono in tutti i continenti, ad eccezione, ovviamente, dell'Antartide. Attraverso i "ponti" sorti a causa delle glaciazioni, penetrarono in Australia. Questo è successo, come si crede, circa 20 mila anni fa. Probabilmente, l'America è stata colonizzata 40-10 mila anni fa: uno dei modi in cui le persone vi penetravano era il fondo dello stretto di Bering, che era terraferma. Pertanto, i veri scopritori di nuovi continenti non furono affatto marinai europei, ma persone dell'età della pietra. A quel tempo, la tecnica di fabbricazione degli utensili in pietra raggiunse un altissimo livello di sviluppo. Molti di essi erano ora costituiti da lastre di forma regolare, che erano separate, “spremute” dai nuclei a forma prismatica. Piatti di diverse dimensioni sono stati sottoposti a un'ulteriore lavorazione, smussando i bordi o rimuovendo sottili squame dalla superficie utilizzando un osso o uno strumento di legno. La pietra più adatta per la fabbricazione di utensili era la selce, che si trova spesso in natura. Sono stati utilizzati anche altri minerali, che si rompono facilmente, erano piuttosto duri e a grana fine. Alcuni piatti simili a coltelli erano così affilati che potevano essere rasati. La tecnica di fabbricazione di strumenti e armi divenne virtuosa. Fu in questo momento che si formarono le forme di molte cose, che in seguito iniziarono a essere fatte di metallo: punte di lancia, pugnali, coltelli.
bonanza.com/users/47895635/profile
De formidabele Assyrische koningen zijn echter nooit lang in staat geweest om de veroverde landen te verenigen om een sterke staat te creëren. De waakzaamheid van de adelaar hielp hen om opstanden aan de rand van de staat snel op te merken, de moed van de leeuw om vijanden te confronteren in een open strijd, de koppigheid van de stier hielp wanneer een nederlaag onvermijdelijk leek, maar deze kwaliteiten waren niet genoeg om nieuwe problemen op te lossen .
Het bleek onmogelijk om de veroverde landen eindeloos te plunderen: er was niemand om eigen akkers in te zaaien en te knutselen. De Assyriërs hadden te veel militaire leiders en te weinig functionarissen om belastingen te innen. De schrijver kon de soldaat alleen vervangen waar de bevolking vrijwillig instemde om onder de heerschappij van de Assyriërs te leven. Er waren geen dergelijke volkeren in het Oude Oosten - iedereen haatte de indringers.
De Assyriërs hadden ook moeite met handelssteden, die door hun geschiedenis speciale rechten genoten: ze betaalden geen hoge belastingen, hun inwoners waren vrijgesteld van militaire dienst. De Assyriërs wilden deze privileges niet behouden, maar ze konden ze ook niet afschaffen, uit angst voor voortdurende opstanden.
Een van die vrije stad was Babylon. De Assyriërs namen vooral cultuur, religie en schrift over uit Babylon. Het respect voor deze stad was zo groot dat het enige tijd als het ware de tweede hoofdstad van Assyrië werd. De koningen die in Nineve regeerden, schonken rijke geschenken aan de Babylonische tempels, versierden de stad met paleizen en standbeelden, en Babylon bleef niettemin het centrum van gevaarlijke samenzweringen en opstanden tegen de Assyrische autoriteiten. De zaak eindigde met het feit dat koning Sanherib in 689 v.Chr. beval de hele stad te vernietigen en de plaats waar hij stond onder water te zetten (zie artikel "Babylon"). De verschrikkelijke daad van de koning veroorzaakte zelfs in Pinevia zelf ontevredenheid, en hoewel de stad snel werd herbouwd onder de zoon van Sanherib Assar Haddon, verslechterden de betrekkingen tussen Assyrië en Babylon volledig. Assyrië heeft nooit kunnen vertrouwen op het gezag van het belangrijkste religieuze en culturele centrum van West-Azië.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.